Biedronki

8.06.2020 – poniedziałek

Temat: Moje ulubione książki.

1. Moje książki – słuchanie wiersza I. Salach oraz rozmowa na temat jego treści.

Moje książki- Iwona Salach

Moje książki kolorowe

stoją równo na półeczce.

Myję ręce i oglądam

kartkę po karteczce.

Czasem książki czyta mama,

bo ja nie potrafię sama.

Z książek wiele się dowiecie

o szerokim pięknym świecie.

O roślinach, o zwierzętach,

o dalekich krajach też.

Wszystko w książce jest zamknięte,

a więc ją do ręki bierz.

N. rozmawia z dziećmi na temat przeczytanego wiersza. Pyta: O czym dzisiaj będziemy mówić?; Dlaczego dobrze jest mieć książeczki w domu i czytać je codziennie?; Co trzeba najpierw zrobić, zanim weźmiemy do ręki książkę?. N. zwraca dzieciom uwagę na prawidłowe obchodzenie się z książkami: Nie wolno poplamić książki ani zaginać rogów; Należy delikatnie odwracać kartki, by ich nie podrzeć, oraz odkładać książki na swoje miejsce.

2. „Małe-duże”- zabawa ruchowa do piosenki „Poczytaj mi tato, poczytaj mi mamo” .

https://www.youtube.com/watch?v=EJ1ycDmGhCU

Rodzic rozkłada na dywanie 2 obręcze ( mogą być zrobione np. z rajstop albo skarpetek dziecka). Wewnątrz nich umieszcza książki małe i duże. Podczas trwania utworu, dziecko swobodnie porusza się po dywanie. Na pauzę w muzyce Rodzic podaje hasło: duże lub małe, a zadaniem dziecka jest ustawić się przy obręczy, wewnątrz której znajduje się odpowiedniej wielkości książka. Zabawę powtarzamy kilka razy.

3. „Poczytam ci bajkę” – słuchanie tekstów literackich, czytanych przez Rodzica..

9.06.2020 – wtorek

Temat: Jak powstaje papier?

1. „Las” – swobodna rozmowa z dziećmi o tym, co daje nam las. N. mówi zagadkę.

Są tam duże drzewa

oraz grzybki małe.

Co to jest za miejsce?

Wiecie doskonale.

Następnie N. rozkłada przed dziećmi zdjęcia lub ilustrację lasu. Obok kładzie kartkę papieru i książkę. N. zadaje pytanie: Co to jest papier?. Rozdaje dzieciom papier o różnej grubości i fakturze. Dzieci mogą dotknąć kartek. Później N. podaje kilka przykładów wykorzystania papieru, np.: do rysowania lub do produkcji książek, czasopism, gazetek dla dzieci. N. rozdaje dzieciom książki i gazetki, by mogły zapoznać się z fakturą tego typu kartek. N. pyta: Z czego powstaje papier?. Na koniec N. włącza odgłosy lasu. Dzieci słuchają: szumu drzew, śpiewu ptaków. N. pyta dzieci: Jakie odgłosy możemy słyszeć w lesie?.

2. Raz na sośnie siadła pliszka – wysłuchanie wiersza W. Ścisłowskiego.

Raz na sośnie siadła pliszka- Włodzimierz Ścisłowski

Raz na sośnie siadła pliszka – (N. kładzie przed dziećmi obrazek pliszki i sosny)

no i co wynika z tego?

Drgnęła gałąź – spadła szyszka. (N. kładzie obrazek szyszki)

No i co w tym ciekawego?

Szyszka była już dojrzała –

no i co wynika z tego?

Więc nasiona wyleciały. (N. kładzie obrazek szyszki i nasion)

No i co w tym ciekawego?

Z nasion drzewka tam wyrosły – (N. kładzie obrazek drzew)

no i co wynika z tego?

Cóż, po latach ścięto sosny. (N. pokazuje obrazek ludzi ścinających drzewa w lesie)

No i co w tym ciekawego?

Z drewna papier wnet zrobiono – (N. pokazuje kartkę)

no i co wynika z tego?

Dziś jest książki twojej stroną – (N. kładzie przed dziećmi książkę, odwraca kartki)

dziękuj pliszce (drzewom), mój kolego!”

Rozmowa na temat wysłuchanego utworu. N. zadaje pytania: Z czego wyrosły drzewka?; W co zamieniło się drewno?.

3. „Jak powstaje papier ekologiczny” – eksperyment. N. rozdaje dzieciom różnego rodzaju papier: gazety, kartki, bibułę itp. Zadaniem dzieci jest porwanie papieru na drobne kawałki. Następnie dzieci wkładają kawałki papieru do wiaderka. N. zalewa je wodą i chwilę odczekuje, aż rozmiękną. Namoczony papier N. rozdrabnia mikserem do osiągnięcia gęstej papki. Papkę wylewa na sito tak, aby siatka została równomiernie pokryta cienką warstwą. N. przyciska papkę kawałkiem tektury i odwraca. Delikatnie naciskając gąbką powierzchnię siatki, przenosi włókna papieru na tekturę. Papierową masę przykrywa drugim kawałkiem tektury i z pomocą wałka wyciska z niej wodę. Tak powstały papier N. pozostawia do wyschnięcia na rozłożonych kawałkach gazety.

4. „Luneta” – praca plastyczno-techniczna. N. rozdaje dzieciom rolki po papierze toaletowym oraz kolorowy papier i różnego rodzaje kształty do ozdabiania. Zadaniem dzieci jest ozdobienie rolek w dowolny sposób. Następnie dzieci wykorzystują swoje lunety do zaproponowanej przez siebie zabawy.

10.06.2020 – środa

Temat: Kolorowe książeczki.

1. Kot – nauka wierszyka E.M. Skorek połączona z zabawą ruchową. N. czyta wiersz, jednocześnie rysując na dużej kartce. Kładzie pod narysowanym rysunkiem napis kot. N. głośno odczytuje napis. Następnie N. jeszcze raz recytuje treść wiersza, a dzieci palcem na dywanie rysują kota.

Kot- Ewa Małgorzata Skorek

Miły pyszczek, uszka małe,

tu dwa oczka, a tu wąsy daję.

Wyprężony grzbiet, nogi,

teraz ogon długi.

Oto kot, co myszki lubi.

Następnie na hasła N. dzieci wykonują określone czynności: Kotki biegają – dzieci poruszają się na czworakach; Kotki robią koci grzbiet – N. pokazuje, jak wykonać ćwiczenie, dzieci naśladują; Kotki piją mleczko z miseczki – dzieci układają dłonie w kształt miseczki i naśladują picie mleka; Kotki oblizują się i miauczą – dzieci oblizują wargi i miauczą jak koty.

2. „Jaka to bajka?” – zabawa dydaktyczna. N. pokazuje obrazek kota w butach. Pyta dzieci: W jakiej bajce występuje ten kot?. N. opowiada dzieciom treść bajki lub czyta jej fragmenty. Rozkłada historyjkę obrazkową dotyczącą bajki Kot w butach, składającą się z czterech obrazków. Następnie na podstawie obrazków dzieci opowiadają historię zgodnie z chronologią zdarzeń i układają obrazki według kolejności.

https://wolnelektury.pl/media/book/pdf/oppman-kot-w-butach.pdf

3.„Kot” – praca plastyczno-techniczna. N. rozdaje dzieciom sylwety kotów. Zadaniem dzieci jest ozdobienie ich różnymi kawałkami materiałów, doklejenie oczu, wąsów z włóczki, nosa. N. może pomóc dzieciom przymocować patyczki do sylwet kotów tak, aby powstały kukiełki, które można wykorzystać do zabawy lub teatrzyku.

https://www.kolorowankimalowanki.pl/kolorowanki-koty.html

4. „Zabawy kotów” – zabawa ruchowa. N rozdaje dzieciom gumowe piłeczki. Na hasło: Kotki się bawią dzieci w pozycji na kolanach toczą piłeczki raz jedną ręką, raz drugą ręką. Na hasło: Kotki odpoczywają dzieci zatrzymują się, kładą się na dywanie i zwijają się w kłębek. Zabawę można powtórzyć kilkukrotnie.

12.06.2020 – piątek

Temat: Lubię czytać – biblioteka.

1. Kłopoty w bibliotece – słuchanie wiersza M. Przewoźniaka. N. recytuje wiersz, pokazując w odpowiednich miejscach obrazki biblioteki oraz postaci z bajek.

Kłopoty w bibliotece- Marcin Przewoźniak

Książkom w pewnej bibliotece (N. pokazuje ilustrację przedstawiającą bibliotekę, regały z książkami)

nudziło się tak dalece,

że ni z tego, ni z owego

zaczęły grać w chowanego.

„Calineczka” się schowała (N. pokazuje ilustrację z Calineczką lub książkę z tą bajką)

za ogromny atlas ryb.

Szuka krasnal Hałabała, (N. pokazuje obrazek krasnala Hałabały)

gdzie się przed nim Plastuś skrył? (N. pokazuje obrazek Plastusia)

Tak się wszystkie wymieszały,

że ta pani w bluzce w prążki

chodzi tutaj już dzień cały,

nie znajdując żadnej książki.

Rozmowa na temat wysłuchanego utworu. N. wyjaśnia dzieciom różnicę między biblioteką a księgarnią. Tłumaczy, dlaczego w bibliotece ważny jest porządek. Pyta dzieci, jak nazywały się postacie z bajek, które wystąpiły w wierszu.

2. Nauka piosenki „Piosenka o książeczce”- Ewa Bem.

https://www.youtube.com/watch?v=wnJFiwa5a8U.

W książeczce płynie rzeczka
W książeczce szumi las
W prześlicznych twych książeczkach
Tysiące przygód masz

Książeczka cię powiedzie
Na strome szczyty skał
Z niej możesz się dowiedzieć
Gdzie niedźwiedź zimą spał

Jak świerszczyk grał na skrzypcach
Jak morzem płynął śledź
I co zrobiła Wikcia
By same piątki mieć

Lecz chroń i szanuj książki
I kartek nie rwij też
Wpierw dobrze umyj rączki
A potem książkę bierz

Wpierw dobrze umyj rączki
A potem książkę bierz

3. Zestaw ćwiczeń ruchowych.

– „Tajemnicza książka” – każdy uczestnik zabawy otrzymuje książkę, którą kładzie na głowę i stara się utrzymać ją w tej pozycji, podczas gdy N. wydaje kolejno polecenia: obracamy się, tańczymy, chodzimy bokiem, kucamy itp.

– „W księgarni” – dzieci zajmują dowolne miejsca na sali. Leżą na bokach z podkurczonymi nogami. Na hasło: Książki się otwierają przechodzą do leżenia na wznak, wyciągają na boki wyprostowane ręce i nogi. Na hasło: Książki się zamykają powracają do pozycji wyjściowej. Na hasło: Książki stoją na półce przechodzą do stania na baczność.

– „Bajkowy przyjaciel” – dzieci tworzą pary. Przechodzą do leżenia na plecach. Dotykają się stopami w taki sposób, aby nogi zgięte w kolanach tworzyły w powietrzu kąt prosty. „Siłują się” stopami, próbując wyprostować nogi.

4. Praca plastyczno- techniczna- zakładka do książki.

Pozdrawiamy Pani Dagmara i Pani Ula

 

PRZEDSZKOLAKI!

1 czerwca to wyjątkowy dzień – DZIEŃ DZIECKA!

Tego dnia w przedszkolu nie zabrakłoby piosenki…

DOBRZE, ŻE JESTEŚ! To także słowa skierowane do CIEBIE!

Natomiast dziś przed nami KATECHEZA O…

ZESŁANIU DUCHA ŚWIĘTEGO!

OTO DZISIEJSZE PYTANIE: Kim jest Duch Święty???

Wszystko w linku…

https://view.genial.ly/5ec396b88e243b0d5a33dbac/interactive-image-zeslanie-ducha-swietego-kl0?fbclid=IwAR1abWYhIVv99h6V6ktaNvNxRPmyysFgLW3QlfHFPcDHmN_81XmjfOCWZjY

ZAPRASZAM!

P. Kasia

3.06.(środa)

 

 

 

 

 

1.06.(poniedziałek)

życzą Panie Ula i Dagmara

Dzisiaj również nowe propozycje dla Was. Miłego świętowania i owocnej pracy:

Temat: Mieszkańcy polskich lasów.

1. „Sowy i dzięcioły” – reagowanie na umówiony sygnał, usprawnianie mowy na podstawie zgłosek dźwiękonaśladowczych, doskonalenie koordynacji wzrokowo- ruchowej. Dzieci rozwiązują zagadki.

W korę drzewa dziobem stuka,

bo robaków pod nią szuka. (dzięcioł)

Ptak drapieżny, wyjątkowy,

co ma oczy z przodu głowy. (sowa)

N. dzieli dzieci na dwie grupy: sowy i dzięcioły. Rozdaje szarfy w dwóch kolorach. Dzieci rozkładają szarfy, które będą dziuplami, i siadają w nich. Sowy fruwają, gdy słyszą jednostajny dźwięk grzechotki. Gdy dźwięk jest przerywany, kucają, zwijają dłonie w luźne pięści, przykładają do oczu i nawołują: uchu, uchu, uchu. Dzięcioły fruwają, gdy słyszą szybkie uderzenia bębenka. Gdy są one wolne, dzięcioły się zatrzymują, klaszczą, mówiąc: stuk-puk, stuk-puk, stuk, puk. Gdy jest cisza, ptaki wracają do gniazd. Dzieci siadają do stolików, na tacach są różnokolorowe kwadraty o boku 2 cm. Zadaniem dzieci jest ułożenie sylwety wybranego ptaka.

2. „Może zobaczymy” – poszerzanie wiedzy dzieci o nazwy zwierząt żyjących w polskich lasach: dzika, zająca, lisa, sarny. Wdrażanie do szanowania zwierząt i ich miejsca zamieszkania.

Może zobaczymy- Helena Bechlerowa

Idźmy leśną ścieżką

Cicho, cichuteńko,

Może zobaczymy

Sarniątko z sarenką.

Może zobaczymy

Wiewióreczkę małą,

Jak wesoło skacze

z gałęzi na gałąź.

I niech nikt po lesie

Nie gwiżdże, nie woła –

Może usłyszymy

Pukanie dzięcioła.

A może zaśpiewa

Między gałązkami

Jakiś mały ptaszek,

Którego nie znamy.

I będzie nas witał

Wesoło piosenką.

Tylko idźmy lasem

Cicho, cichuteńko.

N. pyta: O jakim miejscu jest mowa w wierszu?; Jak należy się w tym miejscu zachować?; Dlaczego powinniśmy być tam cicho?; Jakie zwierzęta mieszkają w lesie? Mieszkańców lasu jest znacznie więcej, popatrzcie. N. wykłada ilustracje zwierząt: dzika, sarny, jelenia, zająca, sowy, lisa, wilka. Każda ilustracja jest podzielona na dwie części. Dzieci składają obrazki zwierząt, podają ich nazwy, dzielą się swoją wiedzą na ich temat, N. uzupełnia wiedzę dzieci. Drapieżniki: lis rudy z pięknym ogonem zwanym kitą; wilk – bardzo podobny do dużego psa; sowa – żywią się innymi zwierzętami. Lis i sowa drobnymi – myszami, wilk – większymi od siebie. Najczęściej poluje na jelenie i sarny, potrafi upolować dzika, a nawet żubra, ludzi się boi i ucieka przed nimi, żyje w stadzie. Roślinożerne: dzik, sarna, jeleń, zając – żywią się roślinnym pokarmem (listkami, młodymi pędami, trawą, jagodami, żołędziami). Zające, żaby, jeże mieszkają w lesie samotnie. Podczas zabawy można wprowadzić elementy języka angielskiego, np. las – forest, lis – fox, wilk – wolf).

3. „Wędrówka do lasu” – zabawa naśladowcza, rozwijanie kreatywności ruchowej, ćwiczenia słuchowe.

N. zaprasza dzieci na wycieczkę do lasu. Prosi, aby ustawiły się parami. Idąc, mówią rymowankę: Domem zwierząt jest ten las, cichuteńko już być czas.

Mówiąc rymowankę, dzieci modelują głos od głośnego do cichego skandowania. Znakiem wejścia do lasu są jego odgłosy, w tle słychać szum drzew i śpiew ptaków, dzieci nasłuchują. W czasie zabawy dzieci wykonują różne czynności (np. stawiają duże kroki, żeby ominąć mech; idą na palcach i rękoma odgarniają gałęzie; idą jedno za drugim po wąskiej ścieżce; przeskakują przez strumyk), a także naśladują zwierzęta, które słyszą (dziki – dzieci chodzą na czworakach, węszą i chrumkają; ptaki, w tym dzięcioł – dzieci machają rękoma, biegną na placach, gdy usłyszą dzięcioła, stukają w podłogę; jelenie – dzieci powoli poruszają się w pozycji na czworaka, wyciągają głowy w górę). Powrót z lasu: dzieci wędrują po sali, zbierają szyszki jako pamiątki z lasu.

https://www.youtube.com/watch?v=ZESbEePErKA

4. Praca plastyczna- „ Leśne obrazy” – N. prosi dzieci, aby z opakowań z kredkami wyjęły tylko kredki zielone i zwraca ich uwagę na różnorodność odcieni. Dzieci zamaszystymi ruchami pokrywają całą kartkę kolorem zielonym (różnymi odcieniami, które zachodzą na siebie nawzajem, układ linii też może być różnorodny – pięknie będą imitować gałęzie drzew), potem naklejają konturowe sylwety zwierząt leśnych.

https://ecowall24.pl/plakaty-135-kolorowanki-251310029-szkicuj-zwierzeta-lesne-las-slodkie-dziecko-zwierze-szop-los-zajac-dzieciol-jez-kuna-lis-dzieci-doodle-wektor-recznie-rysowane-zestaw-ilustracja-zwierzecy-las-mysz-i-szop-pracz-jez.html

2.06.(wtorek)

Temat: Z wizytą w zoo.

1. „Masażyki zoo”.

ZOO- Bolesław Kołodziejski

Tutaj w ZOO jest wesoło,

Tutaj małpki skaczą w koło, (skoki dłonią po okręgu)

Tutaj ciężko chodzą słonie, (naciskanie pleców wewnętrzną stroną dłoni)

Biegną zebry niczym konie, (lekkie stukanie dłońmi zwiniętymi w pięści)

Żółwie wolno ścieżką kłapią, (powolne lekkie przykładanie dłoni za dłonią do pleców)

W wodzie złote rybki chlapią, (pocieranie pleców raz wewnętrzną, raz zewnętrzną stroną dłoni)

Szop pracz, takie czyste zwierzę,

Ciągle sobie coś tam pierze. (pocieranie dłońmi pleców)

Struś dostojnie w koło chodzi,

Spieszyć mu się nie uchodzi, (powolne kroczenie po plecach dwoma palcami)

A w najdalszej części zoo,

Dwa leniwce się gramolą, (wolne przesuwanie dłoni z góry do dołu, z boku ku środkowi pleców)

Wolno wchodząc na dwa drzewa,

Gdzie się każdy z nich wygrzewa, (zatrzymanie dłoni)

I zapada w sen głęboki…

2. Wirtualna wizyta w Warszawskim Ogrodzie Zoologicznym – prezentacja multimedialna online. Rozpoznawanie i podawanie nazw zwierząt mieszkających w zoo. Rozwijanie kreatywności ruchowej poprzez naśladowanie gestem i ruchem wybranych zwierząt. Oglądanie zdjęć zwierząt, poznanie ciekawostek na temat ich życia: zwyczajów, pokarmu, wielkości, historii.

http://zoo.waw.pl/wizyta-w-zoo/poznajmy-sie/mieszkancy-zoo.html

N. rozkłada duży arkusz papieru w jednolitym kolorze (np. brystol A6). Wokół za pomocą klamerek są przypięte ilustracje zwierząt, widoczny jest tylko fragment zwierzęcia (tygrysa, lwa, papugi, słonia, osła, strusia, szympansa, orangutana, tukana, pingwina, żyrafy), o wielkości fragmentu decyduje N. znający możliwości i wiedzę dzieci.

Dla ułatwienia zadania N. zadaje dzieciom pytania: Jakie zwierzę ma długą szyję?; Jakie zwierzę jest w paski?; Jakie zwierzę ryczy?; Jakie zwierzę znosi duże jajka?; Jakie zwierzę jest rude?; Jakie zwierzę potrafi naśladować mowę człowieka?; Jakie zwierzę ma ogromny dziób?; Jakie zwierzę ma ogromne uszy?; Jakie zwierzę jest ptakiem, a nie potrafi latać?; Jakie zwierzę lubi banany?; Jakie zwierzę woła i-a, i-a?. Dzieci z pomocą pytań odgadują zwierzęta. Każde odkryte zwierzę jest odpinane od kartki, prezentowane w całości i za pomocą klamerki zawieszane na lince. Dzieci tworzą wystawę zwierząt, które mogą zamieszkiwać zoo.

Podczas zabawy można wprowadzić element języka angielskiego, np. tygrys – tiger, lew – lion, papuga – parrot, słoń – elephant).

3. Nauka piosenki – „Idziemy Do ZOO”.

https://www.youtube.com/watch?v=rXz-hKkUvoM

Idziemy do zoo, zoo, zoo
Idziemy do zoo, zoo, zoo
Idziemy do zoo
Zoo, zoo, zoo 2x

W pierwszej klatce małpy skaczą: hop, hop, hop
W pierwszej klatce małpy skaczą: hop, hop, hop

Za ogony siebie łapią

I na linach się się bujają
W pierwszej klatce małpy skaczą hop, hop, hop
A papugi wciąż gadają: daj, daj, daj
A papugi wciąż gadają: daj, daj, daj
Ciągle skrzeczą, piszczą, wrzeszczą
Daj mi loda, ciastko, żelka
A papugi wciąż gadają: daj, daj, daj…

Idziemy do zoo, zoo, zoo
Idziemy do zoo, zoo, zoo
Idziemy do zoo
Zoo, zoo, zoo 2x

Słonie trąbą wodę piją: chlup, chlup, chlup

Słonie trąbą wodę piją: chlup, chlup, chlup
Bo tak już jest to zrobione
Trąbą piją wodę słonie
Słonie trąbą wodę piją: chlup, chlup, chlup
No a hieny wciąż się śmieją: hi, hi, hi
No a hieny wciąż się śmieją: hi, hi, hi
Nie wiadomo wciąż dlaczego
Humor dopisuje hienom

No a hieny wciąż się śmieją: hi, hi, hi

Idziemy do zoo, zoo, zoo
Idziemy do zoo, zoo, zoo
Idziemy do zoo
Zoo, zoo, zoo 4x

3.06.(środa)

Temat: Gadający ptak – papuga.

1. „Kolorowe papugi” – zapoznanie z wyglądem i zwyczajami papugi. Utrwalenie znajomości kolorów podstawowych. N. prezentuje dzieciom zdjęcia wybranych papug: ary, nimfy, żako, kakadu, barabandy, papużki nierozłączki. Dzieci i N. prowadzą swobodną rozmowę o wyglądzie papug, zwracają uwagę na ich ubarwienie (dzieci starają się podawać nazwy kolorów), dzioby, naturalne miejsce zamieszkania. N. opowiada, że papugi, które żyją w naszych domach lub w zoo muszą być chronione w klatkach bądź zamkniętych pomieszczeniach, duże klatki nazywają się woliery. N. wysypuje na dużą tacę pokarm dla papug. N. podaje nazwy nasion, dzieci zaliczają papugi do zwierząt roślinożernych.

2. „Ara – porozmawiaj z nami zaraz” – wdrażanie do wyraźnego mówienia. N. zwraca dzieciom uwagę na umiejętności papug. N. z dziećmi zastanawia się: Co potrafi robić papuga?. Odpowiedzi szukają w wierszyku J. Brzechwy.

Papuga- Jan Brzechwa

„Papużko, papużko,

Powiedz mi coś na uszko.”

„Nic nie powiem, boś Ty plotkarz,

Powtórzysz każdemu, kogo spotkasz.”

Rozmowa na temat umiejętności papug.

N. proponuje dzieciom zabawę. Do zabawy są potrzebne ilustracje różnych obiektów, których nazwy mają prostą budowę fonetyczną (nie posiadają grup spółgłoskowych, głosek rzędu szumiącego; sz, ż, cz, dż i r), np. wazon, koń, lama, telefon, ołówek, buty, oko, ucho, nos, las, lew, papuga, osioł, tukan, woda, taca, pies, kot, rogalik, sok, pani, pan, pędzel, kanapa, fotel. Potrzebne są także znaczki dzieci oraz kontur klatki dla ptaków. Wybrane dziecko (opiekun papugi) losuje znaczek. Właściciel wylosowanego znaczka będzie papugą, trzyma kontur klatki dla ptaków na wysokości twarzy. Dziecko-opiekun losuje obrazek tak, aby inne dzieci nie widziały. Podchodzi do dziecka- -papugi i mówi: „Ara, porozmawiaj z nami zaraz. Powiedz…” (podaje nazwę tego, co jest przedstawione na obrazku). N. zwraca uwagę, aby dziecko-opiekun powiedziało bardzo wyraźnie tę nazwę. Dziecko-papuga stara się powtórzyć też wyraźnie. Dzieci, które mają opóźniony rozwój mowy, otrzymują obrazek wybrany przez N. lub powtarzają wybraną samogłoskę, sylabę otwartą, np. ma, bo, pu i inne.

3. Praca plastyczna – „Papuga” – Każde dziecko otrzymuje kartkę z wyciętym konturem papugi (bez dzioba), przymocowanym do kartki spinaczami. Za pomocą pędzla posuwistym ruchem nanosi farbę od brzegu konturu do środka, kolory mogą się łączyć ze sobą, tworzyć efekty plastyczne. N. delikatnie odpina spinacze, zdejmuje pierwszą kartkę, na drugiej prezentuje się kolorowa papuga, dzieci podziwiają powstałe efekty kolorystyczne, przyklejają swoim papugom dzioby i oczy, rysują flamastrem nogi.

https://www.maluchy.pl/kolorowanki/kolorowanka-279-papuga.html

4. Wąż – usprawnianie małej motoryki, kreślenie linii ciągłych nieregularnych2. N. recytuje wiersz L.J. Kerna.

Wąż- Ludwik Jerzy Kern

Idzie wąż wąską dróżką.

Nie porusza żadną nóżką.

Poruszałby, gdyby mógł,

Lecz wąż przecież nie ma nóg.

Dzieci kreślą drogę węża palcem na różnych powierzchniach (po dywanie, podłodze, stole, regale, oknie). Otrzymują papier pakowy przycięty w długie pasy, które są wąską dróżką węża. N. prosi dzieci, by namalowały flamastrami, jak idzie wąż (linia falista, prosta, zygzak). Chętne dzieci ozdabiają węża.

4.06.(czwartek)

Temat: Duży kot – ryś.

1. „Gdzie jest kotek?” – zabawa słuchowa, uwrażliwianie słuchu fizycznego, określanie kierunku, skąd dochodzi dźwięk, doskonalenie sprawności grafomotorycznej. Dzieci siedzą w kole, wybrane dziecko siada na krzesełku pośrodku koła i ma zasłonięte oczy, inne wybrane dziecko miauczy cicho. Zadaniem dziecka siedzącego na krzesełku jest określenie, z której strony dochodzi dźwięk kota. N. zwraca uwagę na zachowanie ciszy podczas zabawy. N. ma przed sobą kartkę i ołówek.

Portret kota– Beata Kamińska

Rysowanie kota,

Dla chętnego…

To nic trudnego!

Głowa okrągła jak słońce,

Dwa uszka sterczące,

Oczy najpiękniejsze w świecie.

Wąsiska dłuugie, najdłuższe przecież,

Jeszcze tylko trójkątny nosek,

Słodka mordeczka…

I już mam portret koteczka!      

Praca plastyczna- Dzieci otrzymują kartki, kredki i próbują samodzielnie narysować portret kotka. Kolorują według własnych pomysłów.
2. „Koty i kotki” – określanie cech jakościowych i ćwiczenie umiejętności używania tych określeń. Kształtowanie umiejętności porządkowania elementów od najmniejszego do największego i odwrotnie.

N. trzyma w ręku kotka-przytulankę i rozmawia z dziećmi o kotkach: Jakie są kotki?; Za co je lubimy?; Jakie mają zwyczaje?; Jak miauczą?.

N. rozkłada przed sobą trzy obrazy kotów: kota domowego, żbika, rysia. Przedstawia dzieciom zwierzęta i prosi, aby wskazały małego kota, większego i największego. N. opowiada o tym, gdzie te koty mieszkają (żbik i ryś zamieszkują góry zwane Bieszczadami, żbiki mieszkają też w Beskidach, bardzo trudno jest je zaobserwować, bo są bardzo płochliwe. Rysie mieszkają również niedaleko nas, w Kampinosie). N. pyta, czym się różnią te koty.

3. „Kotki, koty, kocury” – zabawa ruchowa z elementem czworakowania. Dzieci w pozycji na czworakach na hasło: Kotki naśladują kocięta; na hasło Koty naśladują dorosłe koty; na hasło: Kocury naśladują drapieżniki np. tygrysa, lwa.

4. Pingwin – zabawa muzyczna, doskonalenie umiejętności konstrukcyjnych poprzez konstruowanie obrazu z kół. Dzieci ustawiają się w rzędzie, jedno za drugim.

O, jak przyjemnie i jak wesoło (dzieci idą zgodnie z rytmem piosenki do przodu, naśladując pingwiny)

W pingwina bawić się, się.

Raz nóżka prawa, raz nóżka lewa, (dzieci wysuwają prawą, a potem lewą nogę)

Do przodu, do tyłu i raz, dwa, trzy. (dzieci podskakują do przodu, do tyłu, trzy razy do przodu)

Pingwinek mama, pingwinek tata,

Pingwinek synek, córki trzy. (dzieci podskakują w miejscu)

Raz nóżka prawa, raz nóżka lewa, (dzieci wysuwają prawą, a potem lewą nogę)

Do przodu, do tyłu i raz, dwa, trzy. (dzieci podskakują do przodu, do tyłu, trzy razy do przodu)

Kiedy pingwina tańczy rodzina,

To aż podłoga cała drży (dzieci podskakują w miejscu)

Raz nóżka prawa, raz nóżka lewa, (dzieci wysuwają prawą, a potem lewą nogę)

Do przodu, do tyłu i raz, dwa, trzy. (dzieci podskakują do przodu, do tyłu, trzy razy do przodu)

Gdy Antarktydą pingwiny idą,Śpiewają głośno „pi, pi, pi”. (dzieci podskakują w miejscu)

Raz nóżka prawa, raz nóżka lewa, (dzieci wysuwają prawą, a potem lewą nogę)

Do przodu, do tyłu i raz, dwa, trzy. (dzieci podskakują do przodu, do tyłu, 3 razy do przodu)

5. Praca plastyczna – Na tacach leżą koła białe i czarne (origami, różne wielkości). N. prosi, aby dzieci z kół skonstruowały pingwina. Jak on wygląda? Dzieci pracują samodzielnie. Naklejają pingwina na kartkę.

5.06.(piątek)

Temat: Nieznajome zwierzę.

1. „Nieznajome” – zajęcia o emocjach, strach przed nieznanym.

Coś nowego- Dominika Niemiec

Nigdy tam nie byłem.

Ogarnia mnie trwoga.

Ze strachu nawet trzęsie mi się noga.

Nie robiłem tego.

To coś nowego,

zwyczajnie się boję.

Przyznaję ci się, kolego.

Tak już bywa,

że to co znane

z odwagą

często bywa związane.

A gdy coś nowe,

zupełnie obce mi,

strach mnie dopada,

odwaga czmycha za drzwi.

Rozmowa z dziećmi na podstawie treści utworu. N. pyta: Co czuł bohater wiersza?; Czego się bał?;Jakiej sytuacji mógł dotyczyć jego strach?; Czy wy czuliście kiedyś strach przed czymś nieznanym?; Czy jest coś, czego kiedyś się baliście, a teraz już się tego nie boicie?.

2. „Groźny pies” – zajęcia ruchowe połączone z nauką postawy obronnej podczas ataku psa. N. proponuje, by dzieci udawały wyjście na spacer do parku. Dzieci chodzą, biegają, podskakują. Na hasło: Uwaga, groźny pies! Robimy żółwika dzieci przyjmują tzw. pozycję „żółwika”. Wcześniej N. prezentuje układ ciała: klęk, oparcie pupy na piętach, przyciągnięcie brzucha do kolan, nakrycie karku i uszu splecionymi dłońmi – udawanie żółwia w skorupie. Po usłyszeniu klaśnięcia dzieci ponownie chodzą, biegają. Na hasło: Uwaga, groźny pies! Bądź jak drzewo dzieci przyjmują inną pozę polecaną podczas ataku psa – ustawiają się bokiem do N. (docelowo – bokiem do psa), stoją sztywno i nieruchomo, ręce trzymają blisko ciała.

3. „Zaczarowane okienko” – ćwiczenie grafomotoryczne, uzyskiwanie ciekawych efektów plastycznych poprzez eksperymentowanie.

Dzieci siadają przy stolikach, mają przed sobą kartki, nakładają na nie kartony z otworem kwadratowym lub w kształcie koła. Z pomocą wybranego narzędzia zapełniają przestrzeń (zamalowują, rysują tylko obwód, wypełniają kropkami, kółkami, kreskami), przesuwają szablon, zmieniają narzędzie. Czynność powtarzają kilka razy. Na końcu podziwiają efekt plastyczny.

Potrzebne rzeczy: kartki, szablony (kartony A5 z wyciętym kwadratem o boku 3 cm lub kołem o średnicy 3 cm), flamastry, kredki, pastele.

Pozdrawiamy cieplutko!!!

Wasze Panie Ula i Dagmara 

Uśmiechnięte PRZEDSZKOLAKI!
Cudownie, że JESTEŚCIE
Przed nami KATECHEZA O… WNIEBOWSTĄPIENIU Pana Jezusa!
W niej piosenka, którą DOSKONALE ZNASZ!
OTO DZISIEJSZE PYTANIE: Gdzie jest dom PANA JEZUSA???
Wszystko w linku…

ZAPRASZAM!
P. Kasia

 

 

Środa – 27.05.2020

25.05.(poniedziałek)

Temat:” Nasze prawa”.

1. „Zabawki” – zabawa ruchowa naśladowcza. N. mówi:

Co to za zabawka: kół ma bez liku i pędzi jak na wyścigu. (dzieci naśladują samochody, swobodny bieg, ręce ułożone tak, jakby trzymały kierownice);

Co to za zabawka: choć nie płacze wcale, raz zakładasz jej pieluszkę, a raz korale. (dzieci naśladują lalki – marsz na sztywnych nogach);

Co to za zabawka: lubi grać w nogę, lubi grać w rękę,gdy chcesz ją złapać, ucieka prędko. (dzieci naśladują piłeczki: podskoki obunóż, uginanie kolan).

2. „Nasze zabawki” – N. prosi dzieci, aby każde z nich wzięło dowolną zabawkę i usiadło z nią w kole. Chętne dzieci opowiadają o przyniesionych zabawkach. N. kładzie na dywanie obręcz: Zapraszam do domku-obręczy zabawki: (jedna cecha) w kolorze czerwonym / duże / małe / te, które mają głowę / do układania; (dwie cechy) małe i z kołami / małe do układania / duże i plastikowe / miękkie i brązowe. Dzieci za każdym razem odkładają zabawkę do obręczy, zwracają uwagę, czy zabawka spełniła kryteria wymienione przez N. Gdy zabawa przebiega płynnie, kryteria mogą podawać dzieci.

3. Zabawy rozwijające sprawność fizyczną:

– „Gdzie twoje krzesełko?” – zabawa orientacyjno – porządkowa. Dzieci siedzą w rzędzie na krzesełkach, krzesła ustawione są wzdłuż ściany. Na sygnał N. dzieci wstają i biegają swobodnie, na kolejny sygnał wracają na miejsca.

– „Marmurki- figurki” – zabawa orientacyjno – porządkowa. Dzieci poruszają się w sali do dowolnej muzyki. Na hasło: Marmurki-figurki zastygają bez ruchu lub w konkretnej figurze (drzewo, ptak, kwiat i inne).

– „Przejdź przez okienko” – zabawa z elementem czworakowania. Dzieci dobierają się parami, każda para otrzymuje obręcz. Jedno dziecko z pary siada skrzyżnie, trzymając obręcz pionowo, obręcz opiera się o podłogę, drugie dziecko w pozycji na czworakach maszeruje wokół kolegi / koleżanki, przechodzi przez obręcz. Następnie dzieci zamieniają się rolami.

– „Piłka” – zabawa z elementem podskoku. N. kozłuje piłką, wysoko i nisko. Dzieci naśladują piłkę, skaczą obunóż, za każdym razem uginając kolana.

– „Pajacyk” – zabawa muzyczna z elementem podskoku. N. śpiewa piosenkę o pajacyku, na koniec dzieci naśladują pajacyka. Fik, mik, fik, mik nie potrzeba sznurka. Mały, żywy pajacyk skacze jak wiewiórka.

– „Tort urodzinowy” – ćwiczenie oddechowe. Dzieci siedzą w siadzie skrzyżnym. N. wybija na bębenku określoną liczbę uderzeń w zakresie 1–4 – tyle ile może być świeczek na urodzinowym torcie. Dzieci zdmuchują każdą świeczkę po kolei, potem jednym długim zdmuchnięciem wszystkie. Należy zwrócić szczególną uwagę na prawidłowy tor oddechowy.

4. „Zabawa – nasze prawo”-zapoznanie z wierszem (Witold Szwajkowski)

Dzieci mają różne prawa,

ale głównym jest zabawa,

więc popatrzmy w lewo, w prawo,

jaką zająć się zabawą.

Z kolegami albo sami,

bez zabawek, z zabawkami,

czy w mieszkaniu, czy na dworze,

każde z nas się bawić może.

Kto się bawi, ten przyznaje,

że zabawa radość daje,

i czas przy niej szybko leci,

więc się lubią bawić dzieci.

N. pyta: Co dzieci lubią robić?; Czym jest zabawa?; W co wy lubicie się bawić?; Z kim lubicie się bawić?. N. mówi: Każde dziecko ma swoje prawa. Co to znaczy mieć prawo do zabawy? (burza mózgów).

Co to są prawa dziecka? Janusz Korczak powiedział kiedyś: „Nie ma dzieci, są ludzie”. I to jest prawda.

„Dziecko to także człowiek, tylko że jeszcze mały…”. Przecież każdy dorosły kiedyś również był dzieckiem. Tak więc, podobnie jak każdy dorosły, dziecko jest właścicielem pewnych praw i wolności. Nazywają się one prawami człowieka. Źródłem tych praw jest godność człowieka, zwana również człowieczeństwem. W Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej zapisana jest ona w art. 30 (w:http://brpd.gov.pl/prawa-dziecka).

N. mówi: Oto Wasze prawa. Pokazuje dzieciom planszę edukacyjną lub tworzy planszę razem z dziećmi, naklejając obrazki przedstawiające: rodzinę, zabawę, wizytę u lekarza, serce, uczące się dziecko, grupę zaprzyjaźnionych dzieci. Dzieci opowiadają o swoich prawach na podstawie ilustracji.

5. „Moja zabawa” – zabawa rytmiczna z tekstem:

Dzieci mają różne prawa,

ale głównym jest zabawa,

więc popatrzmy w lewo, w prawo,

jaką zająć się zabawą.

Dzieci wyklaskują tekst, wytupują, idąc w kole, mówią tekst cicho i głośno, szybko i wolno, na wydechu, z pozycji kucznej, zaczynają cicho, powoli wstają, kończą w pełnym wyproście głośno.

„Tomek zaprasza do zabawy” – N. czyta dzieciom list od Tomka:

„Cześć, Przedszkolaki, dobrze znowu być troszkę z Wami, bardzo lubię zabawy w Waszym przedszkolu, np. fajne są kolorowe, duże klocki, z których można postawić wielki mur, albo układanka z samochodem, trochę tam za dużo elementów, ale na pudełku samochód jest dla mistrza. Dzisiaj jest Wasze święto, życzę Wam, abyście zawsze radośnie się bawili. Z okazji Dnia Dziecka mam dla Was kilka pomysłów na zabawę, wszystko przekazałem Waszej Pani. Bawcie się wesoło.

                                                                                                                     Machaczki łapaczki

                                                                                                                                        Tomek”

6. Zabawy:

– „Kostka lodu” – każde dziecko otrzymuje plastikowy kubeczek z kostką lodu, zabawę wygrywa to dziecko, które poprzez swe kreatywne działania sprawi, że jego kostka rozpuści się najszybciej.

– „Wyścigi w kartonowych butach” – dzieci mają na nogach kartonowe pudełka (pudełka po dziecięcych butach, ich dolna część z nacięciem, przez które można wsunąć stopę). Zabawa polega na pokonaniu toru przeszkód: slalom, przejście po krążkach, przejście nad linkami. Zabawa odbywa się w parach lub pojedynczo. Pozostałe dzieci kibicują.

– „Bączki z guzików” – każde dziecko otrzymuje duży guzik. Na twardej powierzchni wprawia guzik w ruch obrotowy – tak jak bączki. Wygrywa to dziecko, którego guzik najdłużej się kręcił.

– „Łaskotki” – dzieci dobierają się w pary, każde z nich ma piórko w prawej ręce. Trzymając się za lewe ręce, łaskoczą się wzajemnie po twarzach. Zwracamy uwagę na delikatność w zabawie.

– „Banieczki z pięści” – dzieci zanurzają dłoń w płynie do baniek, zwijają dłoń w luźną pięść i dmuchają.

– „Obrazy z baniek” – N. przyczepia do ściany duże kartony, płyn do baniek rozdziela do trzech pojemników i zabarwia barwnikami spożywczymi. Dzieci zanurzają słomki w płynie, dmuchają bańki tak, aby rozprysły się na kartonie.

Zabawy można przeprowadzić na dworze.

26.05.(wtorek)

Temat: „Nasze obowiązki”.

1. „Gdybym” (Agata Widzowska-Pasiak)

Gdybym była żyrafą,

śpiewałabym za szafą.

Gdybym była kotkiem,

bób zmieniłabym w szprotki.

Gdybym była lwicą,

warczałabym za donicą.

Gdybym była barankiem,

dzwoniłabym pod gankiem.

Gdybym była kangurem,

w kieszeni miałabym dziurę.

Gdybym była słoniem,

trąbiłabym na balkonie.

A gdybym była sobą,

byłabym fajną osobą!

N. pyta: Kto jest bohaterem wiersza?; Kto mówi „gdybym”?; Jakie postaci mógłby naśladować bohater i co wtedy by robił?.

N. kładzie przed sobą ilustracje przedstawiające: psa, konia, lwa, rybę, krowę, kota, węża (obrazkami do dołu). Chętne dziecko losuje obrazek i, nie pokazując go dzieciom, naśladuje wylosowane zwierzę według własnego pomysłu.

N. kładzie przed sobą ilustracje przedstawiające: mycie włosów, zębów, śpiewanie, taniec, rysowanie, bieganie, zamiatanie. Chętne dziecko losuje obrazek i, nie pokazując go dzieciom, prezentuje wybraną czynność ruchem, pozostałe dzieci odgadują.

2. „Nasze obowiązki” – kształtowanie prawidłowej postawy wobec swoich obowiązków. Dzieci siedzą w kręgu, N. prosi, aby zrobiły lornetki z dłoni, przyłożyły je do oczu i rozejrzały się wokół w sali. Pyta:

Jakie zmiany w sali można zauważyć?. Dzieci dzielą się swoimi spostrzeżeniami. N. przypomina, że odkładanie zabawek po skończonej zabawie to jest ich obowiązek. Następnie pyta: Co to jest obowiązek?; Jakie macie jeszcze obowiązki?; Jakie macie obowiązki w domu?. N. prosi dzieci, aby zaśpiewały zaśpiewankę-zachęcankę do sprzątania zabawek.

Na porządek sposób mam,

Lalki tu, klocki tam. (x 2)

Jest to sposób doskonały,

Kłaść je tam, gdzie wcześniej stały.

Na porządek sposób mam

Lalki tu, klocki tam!

3. Zabawy.

– „Cyrkowa parada” – zabawa naśladowcza, zdyscyplinowanie dzieci przed powrotem do przedszkola. N. dzwoneczkiem wzywa wszystkie dzieci do siebie, prosi, aby ustawiły się w pociąg, czyli jedno za drugim, mówi: Do sali wraca cyrkowa parada, idą: gimnastyczki (chód na palcach), niedźwiedzie (ciężki chód), klauni (machanie rękoma, śmieszne minki), konie (marsz z uniesionymi kolanami).

Skacząca piłka – utrwalanie nawyku mówienia na wydechu, kształtowanie słuchu mownego, usprawnianie czubka języka, utrwalanie prawidłowej wymowy głosek l, a.

Skacząca piłka- Ewa Małgorzata Skorek

Mała Ala piłkę ma. (dzieci naśladują skaczącą piłkę, powtarzając za N. zgłoskę „la”)

Piłka skacze:

La, la, la,

La, la, la.

Ala Ani piłkę da.

Piłka skoczy:

La, la, la,

La, la, la.

Ładnie fika piłka ta.

Piłka tańczy:

La, la, la,

La, la, la.

Piłkę łapie mała Ala.

Piłka skacze:

La, la, la, la,

La, la, la, la.

Czy ktoś wdzięku więcej ma

Od tej piłki:

La, la, la?

La, la, la.

Dzieci w lusterkach obserwują, jak układa się język w wymowie głoski l, a jak w wymowie a, dzielą się swoimi doświadczeniami. Po raz kolejny naśladują piłkę podczas czytania wiersza przez N. Zwracają uwagę na prawidłowy układ języka, zwłaszcza podczas jego pionizacji.

4. Praca- rozdajemy dzieciom kartki z rysunkiem piłki w kropki lub paski. Zadaniem dzieci jest starannie i kolorowo pokolorować piłkę.

27.05.(środa)

Temat: „Wspólnie się bawimy”.

1. Gąski, gąski do domu – zabawa inscenizowana, czerpanie radości ze wspólnej zabawy, umiejętne regulowanie tonu głosu. N. wyjaśnia dzieciom, że w zabawie występuje: mama-gąska, wilk i dzieci-gąski. Wybiera chętne dzieci. Mama-gąska staje po jednej stronie sali, po drugiej stoją dzieci-gąski, wilk staje z boku na wysokości środka pomiędzy mamą i gąskami.

Mama nawołuje dzieci:

– Gąski, gąski do domu! (mama-gąska nawołuje)

– Boimy się! (głośno odpowiadają dzieci-gąski)

– Czego? (mama-gąska nawołuje)

– Wilka złego. (cicho odpowiadają dzieci-gąski)

– A gdzie on jest? (mama-gąska nawołuje)

– Za górami, za lasami. (cicho odpowiadają dzieci-gąski)

– Co robi? (mama-gąska nawołuje)

– Zęby ostrzy pazurami. (cicho odpowiadają dzieci-gąski)

– Gąski, gąski do domu! (mama-gąska nawołuje)

Gdy dzieci-gąski przebiegają do mamy, wilk wyłapuje jedno z nich. Następuje zamiana ról, złapana gąska wraca do gąsek.

2. „Brzydkie zwierzę” – praca malarska inspirowana wierszem D. Wawiłow. N. recytuje wiersz.

Brzydkie zwierzę- Danuta Wawiłow

Jak mi ciocia albo wujek

Piękne farby podaruje,

Namaluję na papierze

Takie brzydkie, brzydkie zwierzę…

To jest pomysł do niczego!

Lepiej maluj coś ładnego!

Nie chcesz?… Czemu?… Nie rozumiem…

Bo ładnego ja nie umiem!

N. pyta: Jakie zwierzę namaluje bohater wiersza?; Jak może wyglądać brzydkie zwierzę?; Co może myśleć o sobie brzydkie zwierzę?. Po rozmowie N. zaprasza do wspólnego namalowania brzydkiego zwierzęcia.

Na stolikach przygotowane są farby, pędzle i woda w kubkach, taśmą przytwierdzona jest kartka formatu A2 (może to być szary papier). Przy stoliku dzieci malują wspólnie jedno brzydkie zwierzę. N. pomaga dzieciom w ustaleniach, konsultuje pomysły.

4. „Obrazy malowane wodą” – zabawa kreatywna przeznaczona do przeprowadzenia w ogrodzie przedszkolnym.

Każde dziecko otrzymuje duży pędzel i kubeczki z wodą. N. prosi dzieci, aby namalowały

wodne obrazy w ogrodzie (ściana budynku, parkan, chodniki). N. tłumaczy, jak się zachowuje woda na płaszczyznach pionowych, a jak na poziomych, zwraca uwagę na parowanie wody w miejscach nasłonecznionych. Zachęca do tworzenia wspólnych, dużych obrazów. Utrwala wodne obrazy aparatem fotograficznym.

5. „Zburzymy wieżę” – zabawa ruchowa z elementem rzutu do celu i konstruowania. Dzieci podzielone są na dwie grupy: budowniczych i rzucających. Budowniczy budują wieżę z kartonów (pudełka po butach). Oczekujący na rzucanie kibicują, wyklaskując:

Pudełko pod,

pudełko nad,

będzie wieża

na sto dwa.

Na sygnał Start rzucający celują w wieżę woreczkami. Konstruktorzy zbierają woreczki i następuje zamiana ról.

28.05.(czwartek)

Temat: „ Nasze marzenia”.

1. „Dyzio marzyciel” (Julian Tuwim) – swobodne wypowiedzi dzieci na temat marzeń Dyzia i swoich. Kształtowanie umiejętności cierpliwego wysłuchania innych. N. prosi dzieci, aby położyły się na dywanie na plecach i wysłuchały wiersza.

Położył się Dyzio na łące,

Przygląda niebu błękitnemu

I marzy…

Jaka szkoda, że te obłoczki płynące

Nie są z waniliowego kremu…

A te różowe, że to nie lody malinowe.

A te złociste pierzaste, że to nie stosy ciastek…

I szkoda, że całe niebo

Nie jest z tortu czekoladowego…

Jaki piękny byłby wtedy świat.

Leżałbym sobie, jak leżę,

Na tej murawie świeżej,

Wyciągnąłbym tylko rękę

I jadł… i jadł… i jadł…

Dzieci wygodnie siadają i dzielą się spostrzeżeniami na temat wiersza. Odpowiadają na pytania: Co robił Dyzio na łące?; O czym marzył?; Co innego mogą przypominać chmury?.

N. zaprasza dzieci, aby ponownie ułożyły się na dywanie w wygodnej pozycji i podczas słuchania muzyki relaksacyjnej pomyślały o swoich marzeniach. Po ćwiczeniu N. cicho prosi dzieci, aby usiadły w kole. Zaprasza do podzielenia się swoimi marzeniami. Dziecko, które ma ochotę opowiedzieć o swoich marzeniach, otrzymuje piłkę na znak, że ono mówi i nie należy mu przeszkadzać.

2. „Cztery lale” – stosowanie poprawnej formy gramatycznej liczebników porządkowych. N. prezentuje dzieciom sylwety lalek: lala w sukience w kropki, lala w białej bluzce, lala w czarnych bucikach, lala w sweterku na guziki. Sylwety mogą być prezentowane na tablicy od lewej strony do prawej (z punktu widzenia dzieci).

Siedzą lale na tapczanie,

każda inne ma ubranie.

Pierwsza – sukienkę w kropki całą.

Druga ma bluzeczkę białą.

Trzecia ma czarne buciki.

Czwarta – sweter na guziki.

Dziecko na polecenie N. pokazuje i określa pierwszą, drugą, trzecią i czwartą lalkę, mówi, ile jest lalek. N. zmienia układ lalek.

Siedzą lale na tapczanie,

każda inne ma ubranie.

Pierwsza – ma czarne buciki.

Druga sweter na guziki.

Trzecia ma bluzeczkę białą.

Czwarta – sukienkę w kropki całą.

Dziecko na polecenie N. pokazuje i określa pierwszą, drugą, trzecią i czwartą lalkę, mówi, ile

jest lalek. N. zmienia układ lalek.

Siedzą lale na tapczanie,

każda inne ma ubranie.

Pierwsza – ma bluzeczkę białą.

Druga sukienkę w kropki całą.

Trzecia sweter na guziki.

Czwarta czarne ma buciki.

Niezależnie od układu liczba lal nie zmienia się. Dziecko pokazuje lalkę, która ma sukienkę w kropki. Która to lalka na tapczanie? – druga. Która lala ma czarne buciki? – czwarta. Która lala ma białą bluzkę? – pierwsza. Która ma sweter na guziki? – trzecia.

29.05.(piątek)

Temat:”Dzieci na świecie”.

 

 

 

1. „Nowa koleżanka” – kształtowanie umiejętności uważnego słuchania opowiadania czytanego przez N. Wdrażanie do szanowania innych bez względu na kulturę, tradycję i wygląd.

Nowa koleżanka (Tomasz Kruczek)

Posłuchajcie, co się stało, kiedy byłam dzisiaj w przedszkolu! Nie zgadniecie! Mamy nową koleżankę. Przyjechała do nas z bardzo, bardzo dalekiego kraju, choć Tomek uważa, że wcale nie! Że ta koleżanka przyszła do nas wprost z kolorowej bajki z obrazkami. Zresztą sami osądźcie. Rano siedzieliśmy wszyscy grzecznie w kole i słuchaliśmy, jak nasza pani opowiada bardzo śmieszną historię o misiu, który jadł konfitury. Nagle drzwi się otworzyły i stanęła w nich pani dyrektor. Pani dyrektor trzymała za rękę małą ciemnowłosą dziewczynkę, która chyba troszkę się wstydziła, bo miała pochyloną głowę tak, że grzywka zasłaniała jej twarz, a kitki znad uszu sterczały pionowo w górę. Na plecach miała bardzo kolorowy plecak, a w ręku lalkę. – To jest wasza nowa koleżanka – powiedziała pani dyrektor. – Bądźcie dla niej szczególnie mili, bo przyjechała do nas z bardzo daleka. Z samych Chin. Ma na imię Różyczka, tak przynajmniej można przetłumaczyć jej imię, i od dzisiaj będzie chodziła do nas do przedszkola. – Ojej – zdziwił się Wojtek – z samych Chin? To strasznie daleko, chyba dalej, niż mieszka mój dziadek. – A gdzie mieszka twój dziadek, Wojtku? – spytała pani dyrektor. – W Anglii – z dumą odpowiedział Wojtek. – Chiny są dalej niż Anglia i trzeba podróżować w zupełnie inną stronę – powiedział Maciej. Maciej zawsze wszystko wie i jest bardzo mądry. Umie podobno nawet napisać swoje imię. Różyczka tymczasem podniosła głowę i wszyscy zobaczyliśmy, że ma okrągłą buzię i niesamowite skośne oczy. Zobaczyliśmy też, że lalka także miała skośne oczy i okrągłą buzię. – Ojej! – jęknął Tomek – ona jest chyba z jakiejś bajki! Mam taką książkę w domu. Tam są bajki z całego świata i tam jest obrazek z taką samą dziewczynką. – No coś ty – powiedział Wojtek – dziewczynka z bajki nie mogłaby chodzić do naszego przedszkola. – A do jakiego? – spytałam. – Do bajkowego – powiedział Wojtek bardzo pewny siebie. Kiedy tylko pani ogłosiła czas zabawy, podeszła do mnie i powiedziała: – Tolu, bardzo proszę żebyś się zaopiekowała Różyczką – powiedziała – pokaż jej zabawki i książeczki. – Dobrze, proszę pani – powiedziałam i od razu podeszłam do nowej koleżanki. – Cześć, jestem Tola – przedstawiłam się. – Chcesz się z nami pobawić? – Cześć! – krzyknął, podbiegając do nas, Tomek – Czy ty jesteś z bajki? Ja mam na imię Tomek i jestem rycerzem. Takim, co walczy ze smokami i ratuje księżniczki. A czy ty jesteś księżniczką? Różyczka popatrzyła na niego i odpowiedziała szybciutko w jakimś zupełnie nieznanym języku. – I co teraz? – zmartwił się Tomek. – Nic nie rozumiem. Ona mówi po chińsku, a ja nie znam chińskiego. Nawet Maciek nie zna. – Ale mnie zrozumiesz – szepnęła porcelanowa lalka – przecież ty znasz język zabawek. A język zabawek jest taki sam na całym świecie. I lepiej nie opowiadaj Różyczce, że walczysz ze smokami! U nas smoki są dobre i nikt z nimi nie walczy! – Dobre smoki? – Tomek zrobił wielkie oczy. – Czy wy jesteście z bajki? – Oczywiście, że nie – zaśmiała się lalka – jesteśmy z daleka, z Chin, a teraz będziemy mieszkać z wami w Polsce. Rodzice Różyczki prowadzą tu restaurację z chińskim jedzeniem. – O! Chińskie jedzenie – ucieszył się Wojtek – tata mnie kiedyś zabrał do takiej restauracji. To było pyszne. Tylko że trzeba było jeść pałeczkami. – Pałeczkami? – zdziwiłam się – jak to pałeczkami? – Zwyczajnie – powiedział Wojtek – masz dwa patyczki i nimi jesz jak widelcem. – I umiałeś tak jeść? – No nie! – strapił się Wojtek. – Zresztą widelcem też nie do końca umiem. – Wiecie co, w tych Chinach jest zupełnie inaczej niż u nas! – zadecydował Tomek. – Jedzą pałeczkami i mają dobre smoki. Dziwne to wszystko. Różyczka znowu powiedziała coś bardzo szybko i wyjęła z plecaka album ze zdjęciami. Usiedliśmy na dywanie, a dziewczynka zaczęła pokazywać nam te zdjęcia i tłumaczyć coś w swoim języku. – To jest miejsce, z którego przyjechaliśmy – powiedziała porcelanowa lalka – to są Chiny. A na tych zdjęciach była ulica zupełnie taka jak u nas, tylko nie było tylu samochodów, za to mnóstwo rowerów i motocykli. I był dom podobny do mojego, tylko miał więcej pięter. Było też przedszkole takie samo jak u nas, tyko wszystkie dzieci były podobne do Różyczki i nawet pani była do niej podobna. Było też ZOO, a w nim śmieszne biało-czarne misie. Było też zdjęcie święta obchodzonego na ulicy i był tam wielki kolorowy smok! Zupełnie inny niż te z naszych bajek. – Wiecie co? – powiedział Wojtek cicho. – W tych Chinach jest wszystko inne, a jednak bardzo podobne. Takie same domy i przedszkola, i dzieci. Na ostatnim zdjęciu było dwóch starszych ludzi. Siedzieli na ławce przed domem. Byli trochę dziwnie ubrani, ale uśmiechali się i machali rękami. – To dziadek i babcia Różyczki – szepnęła porcelanowa lalka – zostali w Chinach i ona bardzo za nimi tęskni. I rzeczywiście, dziewczynka przestała nagle mówić i bardzo posmutniała. Wyglądała tak, jakby miała się zaraz rozpłakać. – Nie martw się – powiedziałam i objęłam Różyczkę – jeśli będziesz bardzo tęsknić za babcią i dziadkiem, pojedziemy do moich. Podzielę się nimi z tobą. Też są bardzo mili! I choć pewnie mnie nie zrozumiała, to jednak przestała się smucić i znowu zaczęła coś szybko mówić, pokazując palcem to na mnie, to na Tomka i Wojtka. V Ależ oczywiście! – odparłam po polsku – będziemy się z tobą bawić i zostaniemy przyjaciółmi. Skąd wiedziałaś, o co jej chodzi? – spytał Tomek. – Przecież nie znasz chińskiego. – Ale znam inne dzieci – powiedziałam – a dzieci wszędzie są takie same. Chcą się bawić i mieć przyjaciół. Różyczka z przejęciem pokiwała głową. Dzieci wiele jest na świecie, więc kolegów można mieć w każdym kraju, w którym chcecie, Tylko trzeba tego chcieć.

N. pyta: Kto przyszedł do przedszkola Toli i Tomka?; Czy Różyczka była z naszego kraju?; Czy przyjechała z daleka?; Czy dzieci rozumiały język, w jakim mówiła?; Czy wyglądała tak samo jak inni?; Co było w niej podobnego do nas?; Za kim tęskniła?; Czy koniecznie trzeba rozumieć inny język, żeby się razem bawić?.

2. Zestaw ćwiczeń ruchowych:

– „Razem” – podawanie piłki górą. Dzieci siedzą w rozkroku na ławeczce, jedno za drugim tyłem do siebie. Pierwsze dziecko podaje górą pikę następnemu, a ono przekazuje ją kolejnemu, aż do samego końca. Ćwiczenie należy powtórzyć kilka razy.

– „Celowanie” – N. ustawia na środku dużą piłkę (najlepiej cięższą). Metr od niej rysuje linię, na której stają dzieci. Każde dziecko otrzymuje woreczek gimnastyczny, którym stara się trafić w piłkę. Po dwóch kolejkach dzieci rzucają z większej odległości.

– „Wzajemne wsparcie” – dzieci siedzą jedno obok drugiego. N. turla piłkę, dzieci podpierają się rączkami z tyłu i podnoszą nogi do góry, by piłka swobodnie przeturlała się pod nogami.

3. „Zabawy z różnych części świata” – poznanie zabaw z różnych części świata, zwrócenie uwagi na podobieństwa i wspólne pomysły. N. zaprasza dzieci na wędrówkę po świecie. Każde dziecko otrzymuje kocyk do gimnastyki – to będzie pojazd. Przy dowolnie wybranej wesołej muzyce dzieci poruszają się na kocykach: siedząc na nich odpychają się nogami i rękoma. Muzyka afrykańska podpowiada dzieciom miejsce, do którego przybyły.

Południowa Afryka

Gra „Mbube! Mbube!” czyli „Lew! Lew!”, popularna wśród dzieci z ludu Zulu. Jej uczestnicy tworzą okrąg wokół dwóch osób, które mają zawiązane oczy. Jedna z nich jest lwem, druga antylopą. Następnie kręci się tymi osobami tak, by straciły orientację. Gdy lew zbliża się do antylopy, obserwujący głośno dopingują, gdy się oddala, milkną. Jest to zabawa podobna do naszej ciuciubabki.

Dzieci odkładają kocyki i biorą udział w zabawie. Następnie N. zaprasza dzieci do dalszej podróży, tym razem dzieci kładą się na kocykach na brzuchu, odpychają się rękoma. Słuchają muzyki koreańskiej.

Korea

Do ulubionej zabawy dzieci w Korei należy „Hta ing- tja- te- tji- ki”, czyli rzuty pomarańczami. Wykorzystują do niej owoce dziko rosnących pomarańczy. W grze bierze udział dowolna liczba dzieci. Każde ma swoją pomarańczę. Na umówiony sygnał wszyscy podrzucają je do góry i chwytają z powrotem. Ten, kto nie złapie pomarańczy, otrzymuje punkt karny. Wygrywa dziecko, które ma najmniej punków karnych. Dzieci bawią się w tę zabawę, wykorzystując woreczki gimnastyczne. Następnie N. zaprasza do dalszej podróży, tym razem dzieci stają jedną nogą na kocyku, drugą odpychają się, później następuje zmiana nogi. Muzyka pakistańska podpowiada, dokąd przybyły.

Pakistan

Rangoli to zabawa polegająca na tworzeniu barwnych kompozycji-obrazów na ziemi lub asfalcie. W pakistańską zabawę dzieci mogą bawić się w ogrodzie, gdzie na chodniku namalują kolorową kredą wspólny obraz, lub w sali, na dużym arkuszu papieru pakowego. Dzieci rysują łatwy do wypełniania dowolny kształt lub wzór. Może to być np. jakiś duży kwiat, domek czy mandala. Następnie należy pokolorować obraz barwnymi i niezwykłymi wypełniaczami: trawą, kamyczkami, płatkami kwiatów, listkami itp. Gdy dzieci stworzą taki piękny obraz.

4. „Zwinne języczki” (Ewa Małgorzata Skorek)– usprawnianie narządów mowy. Dzieci trzymają lusterka, wykonują ćwiczenia zgodnie z poleceniem N.

Pięknie ćwiczą gimnastyczki,

Podziwiają je języczki.

Zwinne chcą być tak jak one,

Chcą być pięknie wyszkolone.

Języczki wędrowniczki

Naśladują gimnastyczki.

W górę, w dół, w lewo, w prawo,

Ćwiczą wszystkie szybko, żwawo. (dzieci unoszą język, opuszczają go na brodę)

Jeśli język zwinny masz,

To ćwicz dalej, radę dasz. (przy szeroko otwartej buzi przesuwają język poziomo

od jednego do drugiego kącika ust)

Język rusza się na boki,

Raz jest wąski, raz szeroki. (wysuwają z buzi raz wąski, raz szeroki język)

Skłony będą trenowały,

Duży średni oraz mały. (kilkukrotnie wysuwają język na brodę)

W górę, w dół, w lewo, w prawo,

Ćwiczą wszystkie szybko, żwawo. (unoszą język, opuszczają go na brodę)

Jeśli język zwinny masz,

To ćwicz dalej, radę dasz. (przy szeroko otwartej buzi przesuwają język poziomo

od jednego do drugiego kącika ust)

Język rusza się na boki,

Raz jest wąski, raz szeroki. (wysuwają z buzi raz wąski, raz szeroki język)

Marzy im się olimpiada,

Każdy pokłon buzi składa. (kilkukrotnie wysuwają język na brodę)

W górę, w dół, w lewo, w prawo,

Ćwiczą wszystkie szybko, żwawo. (unoszą język, opuszczają go na brodę)

Jeśli język zwinny masz

To ćwicz dalej, radę dasz. (przy szeroko otwartej buzi przesuwają język poziomo

od jednego do drugiego kącika ust)

Język rusza się na boki,

Raz jest wąski, raz szeroki (wysuwają z buzi raz wąski, raz szeroki język)

Skłonów kilka zrobią jeszcze,

Bardzo sprawne wreszcie. (kilkukrotnie wysuwają język na brodę)

W górę, w dół, w lewo, w prawo,

Ćwiczą wszystkie szybko, żwawo. (unoszą język, opuszczają go na brodę)

Jeśli język zwinny masz mas,

To ćwicz dalej, radę dasz. (przy szeroko otwartej buzi przesuwają język poziomo

od jednego do drugiego kącika ust)

Język rusza się na boki,

Raz jest wąski, raz szeroki. (wysuwają z buzi raz wąski, raz szeroki język) .

5. Praca plastyczna – „Kwiat z naszych dłoni” (malowanie farbą, odciski na kartce).

 

 

 

 

Dzielne PRZEDSZKOLAKI!
Czas na kolejne NASZE spotkanie!
Przed nami KATECHEZA O RODZICACH!
W niej piosenka, którą DOSKONALE ZNASZ!
OTO DZISIEJSZE PYTANIE: Jak Ty pomagasz swoim rodzicom?
Wszystko w linku…

ZAPRASZAM!
P. Kasia

 

Środa – 20.05.2020

 

 

 

 

WITAJCIE DROGIE PRZEDSZKOLAKI!!!

W  ROZPOCZYNAJĄCYM SIĘ TYGODNIU ZACHĘCAMY WAS DO PODJĘCIA PROPONOWANYCH PRZEZ NAS DZIAŁAŃ, ŻYCZYMY MIŁEJ PRACY I ZABAWY!

Panie Ula i Dagmara

18.05.(poniedziałek)

Temat: Moi Rodzice

„Moi rodzice” – dostrzeganie roli taty i mamy w życiu dziecka, doskonalenie umiejętności poprawnego wypowiadania się pod względem gramatycznym. Dzieci siedzą w kole. N. rozkłada po środku duży arkusz szarego papieru, na którym naklejone są postaci: mama i tata. N. mówi: To mama i tata, prezentuje wyrazy do globalnego czytania: mama, tata. Z pomocą dzieci nakleja je obok odpowiedniej postaci. Dzieci wypowiadają się na temat roli rodziców.

„Spacer z mamą” – zabawa ruchowa. Dzieci dobierają się parami. Jedno dziecko jest mamą –mama jest duża, a drugie jej dzieckiem – dziecko jest małe, więc kuca. Mama chwyta dziecko za rączkę i idą razem na spacer. Po kilku krokach następuje zamiana ról.

„Pociągi” – zabawa orientacyjno-porządkowa, reagowanie na sygnał. Dzieci są podzielone na cztery grupy, każda grupa zakłada szarfy w wybranym kolorze (żółtym, czerwonym, niebieskim, zielonym).

Dzieci ustawiają się w pociągi. Na sygnał N. (pokazanie krążka w danym kolorze) rusza wybrany pociąg. Gdy N. pokazuje kolejny kolor lub kolory, poprzedni pociąg zatrzymuje się, rusza następny. Pociągi poruszają się w różnych kierunkach, nie mogą się zderzyć. Po każdym zatrzymaniu następuje zmiana maszynisty: dziecko pierwsze zajmuje miejsce na końcu pociągu, kolejne staje się maszynistą.

„Tralala dla mamy i taty”- nauka piosenki

Moja mama jest kochana,

moja mama wszystko wie.

Kiedy do mnie się uśmiecha,

tak zaśpiewam jej.

Ref.: Tralala, trampampam,

najpiękniejszą mamę mam.

Tralala, trampampam,

zaraz mamie buzi dam.

W domu, w sklepie, na spacerze

z moim tatą nie jest źle.

Gdy prowadzi mnie za rękę,

to uśmiecham się.

Ref.: Tralala, trampampam,

wspaniałego tatę mam.

Tralala, trampampam,

mamie, tacie buzi dam.

sł. Agnieszka Galica, muz. Tadeusz Pabisiak

 

„Kwiat z dłoni” – przeliczanie w zakresie 1–5, rozwijanie ekspresji poprzez nadawanie nowego znaczenia przedmiotom. Dzieci siadają do stolików, na tacach są przygotowane dłonie wycięte z papieru,papierowe kwiaty, listki, kokardki, kleje.Dzieci przeliczają swoje palce u jednej i u drugiej dłoni, przeliczają palce papierowych dłoni. Naklejają dłonie na karton, na każdym palcu naklejają kwiat. N. pyta: Z ilu kwiatów masz bukiet?. Dzieci ozdabiają kwiaty listkami i kokardką.

Kształtowanie codziennych nawyków higienicznych po zabawie i przed posiłkami.

Zabawy ruchowe na świeżym powietrzu.

19.05.(wtorek)

Temat: Lubię robić niespodzianki

„Tralala dla mamy i taty”- Utrwalenie piosenki

https://www.youtube.com/watch?v=3wuzCsxPc9Q

„Niespodzianka” – nabywanie umiejętności pracy z gliną. Usprawnianie czynności manualnych. Dzieci siedzą przy stole, otrzymują kawałki gliny, ugniatają je, ogrzewają w dłoniach. Z miękkiej gliny robią placuszki o grubości minimum 0,7 mm. W zależności od umiejętności dzieci glinę może rozwałkować N. Pośrodku placuszka każdy przykłada swoją dłoń z rozszerzonymi palcami, drugą dłonią przygniata po kolei każdy palec, a także środkową część dłoni, a wokół niej odciska fragmenty gałązek tui. Tak przygotowane płytki dzieci odkładają do wyschnięcia.

„Piłka” – zabawa ruchowa z elementem chwytu i ćwiczeniem mięśni brzucha. Każde dziecko otrzymuje piłkę, siada w siadzie prostym, wkłada piłkę między stopy. Przechodzi do leżenia na plecach, wyciąga ręce za głowę, podnosi nogi i przekłada piłkę ponad głową do rąk. Zabawę należy powtórzyć kilkukrotnie.

„Narysuj mamę, narysuj tatę” – rysowanie postaci, rozwijanie zdolności manualnych. Dzieci rysują postać wybranego rodzica lub ich oboje na kartce A4. N. motywuje dzieci do pracy, jednocześnie diagnozuje ich umiejętności. Rozmawia z dziećmi na temat ich rodziców, umieszcza notkę obok rysunku (dzieci podają ogólne informacje na temat swoich rodziców:imiona, co lubią robić, ich ulubione dania, wspólne zabawy).

Kształtowanie codziennych nawyków higienicznych po zabawie i przed posiłkami.

Zabawy ruchowe na świeżym powietrzu.

20.05.(środa)

Temat: Moja rodzina

„Moja rodzina”– rozmowa z dziećmi na temat członków rodziny, zachęcenie do podawania imion członków rodziny i ich funkcji w rodzinie( mama , tata, siostra , brat, ciocia wujek, babcia dziadek).

„Niespodzianka”c.d – zachęcanie dzieci do przygotowania niespodzianek dla swoich bliskich. Na stolikach są farby w różnych kolorach oraz pędzle. Dzieci otrzymują swoje płytki z gliny, na których są odciśnięte ich dłonie. Dzieci wybierają dwa kontrastowe kolory, jednym z nich malują powierzchnię odciśniętej dłoni, drugą obszar wokół niej. Odkładają prace do wyschnięcia. Płytki są przeznaczone na prezent dla rodziców.

„Kto jest z nami w rodzinie?” – zauważanie fizycznych podobieństw, klasyfikacja ze względu na wspólną cechę. Dzieci poruszają się w rytm dowolnej muzyki. Podczas pauzy dzieci kucają, N. prosi, aby wstały te, które mają długie włosy itp. Zabawę należy powtórzyć trzy-, czterokrotnie, za każdym razem podając inną cechę jakościową wspólną dla kilkorga dzieci.

Tralala dla mamy i taty”- Utrwalenie piosenki

https://www.youtube.com/watch?v=3wuzCsxPc9Q

Kształtowanie codziennych nawyków higienicznych po zabawie i przed posiłkami.

Zabawy ruchowe na świeżym powietrzu.

21.05.(czwartek)

Temat :Pomagam mamie i tacie

„Co to za przedmioty?” – zachęcanie do pomagania rodzicom w codziennych obowiązkach, rozwiązywanie zagadek literackich. Dzieci siedzą w kole N. czyta zagadki.

Ta czupryna na długim patyku

zmywa brud z podłogi szybko i bez krzyku. (mop)

Kawałek tkaniny skromnie na ciebie zerka.

Zetrze kurz szybciutko, bo to mała… (ścierka)

Co to za maszyna z nosem długim jak u słonia?

Zbierze paprochy, brud z dywanu pokona. (odkurzacz)

Leży obok drzwi, bez słowa, cichutko.

Gdy wytrzesz w nią buty, będzie czyściutko. (wycieraczka)

Te dwie siostry pracują zawsze w zgodzie.

Jedna zmiecie piach, wyrzuci go druga. (zmiotka i szufelka)

Dzieci odgadują rozwiązania zagadek, wskazując ich desygnaty na ilustracjach, wyklaskują nazwy poszczególnych przedmiotów, wspólnie z N. określają je pojęciem nadrzędnym: przedmioty do sprzątania (utrzymania czystości).

„Co robię?” – zabawa z elementem pantomimy. Wybrane dzieci naśladują czynności porządkowe,inne określają wykonywane czynności (np.zamiatasz, odkurzasz, wycierasz buty itp.). N. pyta: Jak dzieci mogą pomóc w domu swoim rodzicom w utrzymaniu czystości?. Dzieci podają swoje pomysły.

„Porządki w sali” – ukazanie codziennych obowiązków domowych, kształtowanie poczucia współodpowiedzialności za porządki w sali. N. dzieli dzieci na grupy, dzieci robią porządki w poszczególnych kącikach: ustawiają pojazdy, sprawdzają porządek w klockach, układają gry na regale, ubierają lale, porządkują naczynia, wycierają ściereczkami stoły i krzesła, zamiatają.

„Po ścieżce” – zabawa ruchowa z elementem podskoku. Na dywanie rozłożone są szarfy (dziesięć sztuk), ułożone w linie oddalone od siebie o 30 cm. Zadaniem dzieci jest: przejść bez kroku dostawnego ponad szarfami; przeskoczyć obunóż przez szarfy. To samo zadanie dzieci wykonują przy ułożeniu szarf w koła (szarfy leżą w szeregu jedna przy drugiej bez przerw pomiędzy nimi).

„Tulipany” – rozpoznawanie i podawanie nazw części rośliny (łodyga, liście, kwiat), doskonalenie umiejętności posługiwania się pędzlem. N. prezentuje dzieciom bukiet tulipanów. Wraz z dziećmi omawia wygląd kwiatów, zwraca uwagę na ich części, delikatność płatków oraz zasadność trzymania kwiatów ciętych w wodzie. Dzieci otrzymują koperty, a w nich elementy tulipana. Podają nazwy elementów,układają, sklejają.

22.05.(piątek)

Temat :Piknik rodzinny

„Zawody” – zabawa dydaktyczna. Wskazywanie, czym zajmują się rodzice w swej pracy, rozpoznawanie i podawanie nazw wybranych zawodów. N. naśladuje ruchem czynności (z pomocą innych dzieci) i pyta: Kim jestem?: badanie dziecka – lekarzem, strzyżenie – fryzjerem, gotowanie – kucharzem. N. układa na dywanie sylwety przedstawicieli wybranych zawodów oraz ich atrybuty: fryzjer –nożyczki, grzebień, suszarka do włosów, kucharz – garnek, nóż, fartuch kuchenny, murarz – cegła, kielnia, kask ochronny, lekarz – stetoskop, strzykawka, syrop. Prosi dzieci, aby podały nazwy przedmiotów, których używają poszczególne osoby w swojej pracy, i położyły je obok nich.

„Jesteśmy rodzicami” – N. rozdaje piłeczki. Dzieci zamieniają się w rodziców. Pod jednym koszem stoją mamy – dziewczynki, pod drugim koszem tatusiowie – chłopcy. Wykonują rzuty do kosza i liczą głośno.

„Rodzinnie” – dzieci stoją w kręgu. N. wybiera osobę, która jako pierwsza będzie odgrywała rolę środkowego. Jej zadaniem będzie rzucać piłkę po kolei do każdego dziecka. Po całej kolejce rzutów następuje zmiana rzucającego.

„Taniec dla rodziców” – do wybranej muzyki dzieci tańczą na gazecie, tak by nie wyjść stopami poza granice gazety.

„Dla każdego coś miłego” – scenariusz pikniku rodzinnego. Aktywny udział w przygotowaniu niespodzianek dla najbliższych oraz w pikniku.

1. Powitanie piosenką

Dzieci:

Witaj mamo, witaj tato!

Jak się masz? (x 2)

Wszyscy cię witamy. (x 2)

Bądź wśród nas. (x 2)

Rodzice:

Witaj córciu, witaj synku!

Jak się masz? (x 2)

Wszyscy cię witamy. (x 2)

Bądź wśród nas. (x 2)

2. „Ojciec Wirgiliusz” – zabawa na rozgrzewkę.

Ojciec Wirgiliusz

uczył dzieci swoje.

A miał ich wszystkich

sto dwadzieścia troje.

Hejże dzieci, hejże ha, hejże ha, hejże ha,

róbcie wszystko to co ja, to co ja.

Rodzice tworzą koło zewnętrzne, dzieci wewnętrzne. Do zabawy zachęcamy ojców, mogą w kole

być razem ze swoimi dziećmi. W zabawie proponujemy proste formy ruchowe np. marsz, podskoki

w miejscu, wymachy rąk, klaskanie pod kolanem, nad głową itp.

3.Tralala dla mamy i taty – śpiewanie poznanej piosenki.

4.. Animacje ruchowe wykonane przez rodziców dla dzieci. Dzieci siadają w wyznaczonym miejscu.

N. wraz z chętnymi rodzicami przedstawia dzieciom historię. N. czyta tekst, rodzice ilustrują tekst ruchem, N. od rytmiki improwizuje podkład muzyczny:

Przykład tekstu:

Kiedy dzieci poszły już do domu, w przedszkolu zapadła cisza, nawet mucha, która przebudziła się z zimowego snu, schowała się gdzieś za firanką i ucięła sobie drzemkę. Powoli zapadał zmrok, ostatnie prawie czerwone promienie słońca oświetlały regał z zabawkami.Nagle zza rogu wymaszerowały klocki (trójka rodziców, maszerując, wychodzi na środek, trzymają klocki – duże typu cegły, jeśli nie ma takich w przedszkolu, mogą być oklejone pudełka po butach; muzyka marszowa). Klocki się powitały i rozpoczęły zabawę. Na początku zbudowały mur, potem płotek. Bardzo im się ta zabawa podobała (wesoła muzyka). Po cichutku podeszła do nich lala (rodzic z lalką, muzyka molowa), ładnie dygnęła, przywitała się ukłonem, bo to była grzeczna lalka. Poprosiła klocki, aby zbudowały dla niej wieżę, taką ogromną, aż do nieba. Klocki zaraz zabrały się za pracę (wesoła muzyka), pracowały, ustawiały i stanęła piękna wieża. Lala zaklaskała w dłonie z uciechy. Nagle wszystkie zabawki usłyszały hałas (głośna muzyka, rodzic z samochodem wyścigowym), jakby jakaś wielka maszyna była blisko. To wyścigówka! Jechała bardzo szybko; wyścigówki inaczej nie potrafią. Jej motor warczał bardzo głośno, a ona jechała prosto i zakręcała. Buuuuum – wjechała w wieżę. Lala i klocki bardzo się zasmuciły. Ojej – złapała się za głowę wyścigówka. – Przepraszam, jestem taka szybka, zaraz wam pomogę naprawić wieżę. I wszystkie zabawki zbudowały na nowo budowlę. Bawiły się doskonale, gdy w drzwiach rozległ się odgłos klucza. (rodzice wracają na swoje miejsca, zostawiając zabawki na podłodze). To przyszła pani Kasia (kolejny rodzic), pomachała głową, złapała się pod boczki, westchnęła i posprzątała zabawki. Pomyślała: muszę porozmawiać z dziećmi, aby odkładały zabawki po zabawie.

5. Dzieci wręczają rodzicom w prezencie płytki z odciśniętymi dłońmi.

6. Dzieci zapraszają rodziców na poczęstunek, a także do wspólnych zabaw: malowanie buziek; malowanie papierowych talerzy; zabawy sportowe w ogrodzie (piłkarskie popisy – strzelanie goli, slalom z przeszkodami, kręgle, przejście po równoważni).

7. Pożegnanie.

 

 

Kochane PRZEDSZKOLAKI!
Zapraszam na kolejne spotkanie!
Przed nami niezwykły dzień… 18 maja, czyli w poniedziałek
będziemy obchodzić setną rocznicę urodzin
św. Jana Pawła II – niezwykłego PAPIEŻA POLAKA!
OTO DZISIEJSZE PYTANIE: Kim był Karol Wojtyła?
Wszystko w linku…

https://view.genial.ly/5eb3efb9d4d59a0d61ff878a?fbclid=IwAR2SniQTR2Px1XniDwkChkoMKSezcWqdWxiGW09Qm27F1WgG1GEd6e1VcY4

ZAPRASZAM!
P. Kasia

 

 

„DZIECKO A SUKCES”

   Wychowanie dziecka to najtrudniejsze, a jednocześnie najpiękniejsze zadanie dla każdego rodzica. Nie ma jednej recepty, która sprawdzi się w przypadku każdego – metodą prób i błędów mama i tata dochodzą do tego, co i jak przekazać dziecku.

Od nas zależy, jaką metodę wychowawczą wybierzemy. Należy pamiętać o tym, że każda ma swoje plusy i minusy.

Zachęcamy do krótkiej lektury, która wskazuje na cechy dziecka, mogące w przyszłości pomóc mu w osiągnięciu sukcesu.

https://parenting.pl/7-cech-ktore-swiadcza-o-tym-ze-dziecko-osiagnie-sukces-wideo

Pozdrawiamy serdecznie !!! Nauczycielki Przedszkola

 

 

11.05.2020

Temat: Co ja czuję?

                                

1. „Wesołe i smutne chwile” – rozwijanie umiejętności rozumienia własnych uczuć. Dzieci siedzą w kole. N. rozmawia z nimi o sytuacjach, które wzbudzają skrajnie różne emocje:radość i smutek. Dzieci dzielą się swoimi doświadczeniami. Określają, który emotikon oznacza radość, a który – smutek.

N. zaczyna zdania: Jestem smutny (-a), gdy… / Jestem wesoły (-a), gdy… i podaje piłkę. Dziecko, które ma piłkę, kończy zdanie. Piłka jest dalej podawana z rąk do rąk.

Dzieci siadają do stołów, każde z nich ma kartkę A4 i komplet kredek. N. prosi dzieci, aby złożyły kartki na połowy wzdłuż krótkich krawędzi. Pokazuje i pomaga dzieciom złożyć, a następnie tak skleić kartki, aby dzieci mogły wsunąć do środka dłonie. Dzieci kolorują wesołymi barwami jedną stronę, a smutnymi drugą. Podczas pracy N. indywidualnie rozmawia z dziećmi na temat ich wyborów.

Dzieci mogą kolorować, rysować kreski, esy-floresy, zygzaki. Na stronę wesołą naklejają uśmiechniętą buźkę , na smutną – smutną buźkę.

2. „Balonik” – ćwiczenie oddechowe, wydłużanie fazy wydechowej. Dzieci siedzą w siadzie skrzyżnym w kole, wdychają powietrze nosem, trzymają dłonie przy ustach i naśladują nadmuchiwanie balonika – robią długi wydech. Następnie naśladują spuszczanie powietrza z balonika: robią wdech nosem, potem długi wydech, podczas którego wprawiają wargi w drgania.

3. „Chusteczka – maseczka” – ćwiczenie oddechowe, wydłużanie fazy wydechowej. Dzieci siedzą w siadzie skrzyżnym w kole. Każde ma chusteczkę higieniczną. Trzymając chusteczkę za jej górne rogi, zasłania nią twarz, robi wdech nosem, a potem długi wydech ustami tak, aby chusteczka odsłoniła twarz dziecka.

4. „Co się wydarzyło w Pluszątkowie”– doskonalenie umiejętności słuchania i rozumienia tekstu opowiadania. N. opowiada dzieciom historię na podstawie tekstu M. Rosińskiej.

W Pluszątkowie różnie bywa. Raz jest smutno, a raz wesoło. Czasem panuje zgoda, a czasem wybuchają kłótnie. Pewnego razu przeżyły pluszątka bardzo dziwny dzień. Miały już wtedy pobudowane swoje domki i właśnie się w nich urządzały. Tylko Mucha, która nie mogła się jakoś zdecydować, gdzie sobie postawić domek, fruwała niespokojnie nad Pluszątkowem, napełniając całą osadę dokuczliwym bzykaniem. Wyszła przed domek Myszka. A Mucha, która w tej chwili przelatywała nad jej domkiem, sfrunęła błyskawicznie w dół i ugryzła Myszkę w nosek.– Ojej! – pisnęła Myszka i umilkła, bo właśnie stanął przed nią Kot.– Zabrakło mi kretoniku na firaneczki do kuchni, a ty masz tyle różnokolorowych szmatek.Czy mogłabyś dać mi którąś? – zapytał.– Nie mam żadnych szmatek! – rozzłościła się Myszka. A rozzłościła się dlatego, że ją Mucha ugryzła w nosek. Wraca Kot do domu, a tu już przed progiem czeka Pies.– Przybijałem właśnie półkę – mówi – i zabrakło mi gwoździ. Zdaje się, że ty masz ich jeszcze sporo. Czy mógłbyś mi dać chociaż dwa?– Nie mam już gwoździ – burknął Kot i wszedł do domku. A burknął, bo był zły, że mu Myszka nie dała kretoniku.Wraca Pies do domu, a tu już przed domem czeka Prosiaczek.– Piec w mojej kuchni dymi – pokwikuje płaczliwie – gdybyś mi dał trochę gliny, może bym sobie jakoś poradził.– Nie mam gliny – warknął pies. A warknął tak, bo był zły, że mu Kot nie dał gwoździ. Wraca Prosiaczek do siebie, a tu przed progiem czeka Miś. – Zabrakło mi siana do wypchania poduszki – mówi. – Czy nie została ci przypadkiem zbyteczna garstka? – Ani źdźbło nie zostało! – fuknął prosiaczek. A fuknął tak, bo był zły, że mu Pies nie dał gliny.Wrócił Miś do siebie, usiadł z ponurą miną na progu. A księżyc, wycięty ze srebrnego pluszu i zawieszony nad Pluszątkowem na błękitnej nitce, odwrócił się teraz bokiem i wyglądał jak bardzo cienki rogalik. Minęło pół godziny, a potem godzina i Myszkę przestał boleć nosek. I zaraz sobie zaśpiewała piosenkę: – Tralala-tralala- tralala! Była to bardzo ładna piosenka i jak się ją śpiewało, nie można było się już złościć. Spojrzała Myszka na stół. A tam leżały kolorowe kretoniki. „O! Ten zielony w białe groszki będzie w sam raz dla Kotka – pomyślała – zaraz mu go zaniosę. Na pewno się ucieszy.” – Patrz, co znalazłam jeszcze wśród swoich szmatek – uśmiechnęła się. – Ten wzór nadaje się do okien w twojej kuchence. Chcesz, to zaraz spróbujemy, jak to będzie wyglądało? – i raz dwa zrobiła Kotkowi firaneczki. Myszka poszła do domu. Siedzi Kot w kuchni, patrzy na okno, na firanki. A właśnie obok okna wisiała półeczka. „Ach, prawda – przypomniał sobie – przecież Pies nie może przybić półki, bo nie ma gwoździ. Dlaczego mu ich nie dałem? Mnie już są niepotrzebne”. I prędko zaniósł Psu całą paczkę gwoździ. – Przynoszę wszystkie – powiedział – wybierz sobie, jakie ci są potrzebne, i weź parę na zapas. W gospodarstwie zawsze się przydadzą. Przybił Pies półkę nad kuchnią, ustawił na niej garnki i talerze. „Ach! – przypomniał sobie. – Przecież u Prosiaczka piec dymi! Może biedak nawet obiadu nie mógł ugotować? A ja mu nie dałem gliny. Ładny ze mnie sąsiad!”I zaraz pobiegł do Prosiaczka z dużą bryłą gliny. – Pokaż no ten piec! – zawołał od progu. – Aha, aha… – mówił, oglądając dokładnie. – Już widzę, co tu trzeba zrobić. Zaraz ci pomogę, to będzie prędzej. Przestał piec dymić i Prosiaczek ugotował kolację. No, teraz jeść i spać.I nagle przypomniał sobie Misia. Przecież Misiowi zabrakło siana do poduszki! – Ach! – krzyknął Prosiaczek. – Wart jestem, żeby mi natrzeć uszu! Zostawił kolację na stole. Pobiegł do komórki, chwycił wiązkę siana i popędził, aż się za nim kurzyło. – Misiu! – mówi już w progu ze skruchą. – Misiu, nie gniewaj się! Nie wiem, co mi się stało, że ci tego siana nie dałem. Ufff! – tak się zasapałem… Ale to nic. Zaraz pomogę ci wypchać poduszkę! A gdy pachnąca sianem poducha leżała na tapczanie, Prosiaczek powiedział jeszcze: – Nie gniewasz się już na mnie, Misiu? – Ależ skąd! – zapewnił Miś, ściskając serdecznie Prosiaczka. I zaraz zrobiło się wesoło w całym Pluszątkowie. A księżyc wycięty ze srebrnego pluszu i zawieszony nad Pluszątkowem na błękitnej nitce, zwrócił się znowu przodem do Pluszątkowa i wyglądał teraz jak okrągła, pyzata bułeczka.

N. pyta: Kto mieszkał w Pluszątkowie?; Co robiły pluszaki w swoim miasteczku?; Jaka przygoda spotkała Myszkę?; Czego potrzebował Kot, Pies, Prosiaczek, Miś?; Kogo zwierzęta poprosiły o pomoc?; Jaka atmosfera panowała w Pluszątkowie?; Kiedy się zmieniła?; Komu pomogła Myszka, komu pomógł Kot, Pies, Prosiaczek?; Z jakiego powodu księżyc obrócił się znowu do Pluszątkowa?.

Dzieci nakładają na dłonie wykonane wcześniej kartki z emotikonkami. N. mówi zdania. Jeśli zdanie jest prawdziwe, dzieci podnoszą dłoń z buźką uśmiechniętą, jeśli fałszywe – ze smutną.

5. „Co czuję ja, co czują inni” – rozpoznawanie i podawanie nazw emocji, kształtowanie umiejętności dostrzegania emocji u innych osób. N. rozkłada ilustracje przedstawiające sytuacje znane i bliskie dzieciom, np. bal w przedszkolu, zabawa w parku, dziecko chore leżące w łóżku, dziecko jeżdżące na rowerze, dziecko z zepsutą zabawką, dziecko w trakcie posiłku, dziecko z rodzicami. Przedszkolaki oglądają ilustracje i zastanawiają się, jakie uczucia towarzyszą dzieciom na ilustracjach, jakie były powody tych emocji.

12.05.2020

Temat: W płaczu nie ma nic złego.

1. „Zwierzęta śpiewają” – zabawa logopedyczna, usprawnianie aparatu mowy, rozwijanie zainteresowania umiejętnością czytania. N. rozkłada ilustracje zwierząt (np. trzy do wyboru), które są dobrze znane dzieciom. Zwraca uwagę na napisy przy ilustracjach – są to zapisane odgłosy zwierząt. Dzieci wraz z N. odczytują (np. krowa mówi: mu, kura: ko-ko, wąż: sss). Nauczyciel zachęca dzieci do śpiewania w języku zwierząt piosenek dobrze znanych, a pozostała część grupy- zgaduje.

2. „Gdy ci smutno…” Dominika Niemiec- wysłuchanie wiersza.

Gdy ci smutno, gdy ci źle,

przyjaciel zawsze wesprze cię.

On cię przytuli, otrze z twarzy łzy.

Pomoże nawet wtedy, gdy

nie wie do końca, skąd ten smutek w tobie,

lecz razem dacie z nim radę sobie.

Bo wasze serca czują tak samo,

a to właśnie kiedyś empatią nazwano.

Rozmowa z dziećmi na podstawie treści utworu. N. pyta: Dlaczego można się smucić?; Kto może pomóc, gdy jest smutno?; W jaki sposób może pomóc przyjaciel, jak może wesprzeć?; Co to jest empatia?.

3.„Przytulę cię” – zabawa w kole. Dzieci siedzą w kole. Do koła wchodzi jedno dziecko, siada na środku i udaje smutek. Pozostałe dzieci mówią wierszyk (używając odpowiedniego imienia):

Siedzi smutna / -y […] pośrodku koła.

Chcemy, żeby jej / jego buzia znów była wesoła.

– Co się stało […], powiedz szybko mi.

Jestem twoim przyjacielem, więc pomogę ci.

Dziecko siedzące w kole wybiera z koła jedną osobę, która będzie jego przyjacielem. Podchodzi do niej i podaje powód swojego smutku (musi go wymyślić). Osoba, do której podeszło dziecko,odpowiada:

Przytulę cię mocno, nie jesteś sam,

w kłopocie przyjaciel pomoże ci i humor wróci już.

Następnie wybrana przez dziecko osoba wchodzi do środka i zabawa jest kontynuowana.

4. „Labada” – zabawa kołowa, poznanie sposobów radzenia sobie ze smutkiem.

Tańczymy labada, labada, labada.

Tańczymy labada, labada, małego walczyka.

Tańczą go harcerze, harcerze, harcerze.

Tańczą go harcerze i małe zuchy też.

Dzieci, trzymając się za ręce, chodzą w kole, śpiewają piosenkę.

N. pyta: Za dłonie się trzymaliśmy?, dzieci odpowiadają: Tak. N.: To teraz głowy – każde dziecko kładzie dłoń na głowie swojego sąsiada.

Koło porusza się, dzieci śpiewają .N.: Dłonie były, głowy były, to teraz… (ramiona, brzuchy, kolana).

Po zabawie N. prosi, aby dzieci podzieliły się swoimi uczuciami, jak się teraz czują.

https://www.youtube.com/watch?v=Y-6U3Qx8Si4

5. Zabawy plasteliną – usprawnianie małej motoryki poprzez wyklejanie plasteliną kształtów. N. prezentuje litery i kształty zapisane w formie tunelowej (figury geometryczne, zygzaki, fale, linie dowolne).

Zadaniem dzieci jest wyklejenie tuneli kształtów plasteliną: wałkowanie wałeczków, wklejanie ich do przestrzeni między liniami, wyklejanie przestrzeni małymi kuleczkami.

 

13.05.2020

Temat: Jak pozbyć się strachu?

1. „Krok do przodu, krok do tyłu” – przeliczanie w zakresie 1–5, utrwalenie kierunków: do przodu, do tyłu, doskonalenie pamięci poprzez naukę krótkich rymowanek. N. dzieli dywan za pomocą taśmy malarskiej na kilka pasów (np. 6–8) o tej samej szerokości ok. 50 cm. Dzieci ustawione są wzdłuż pierwszego naklejonego pasa. Wybrane dziecko rzuca kostką, określa, ile kroków należy zrobić. N., obserwując grupę, podaje polecenie, np. dwa kroki do przodu, jeden krok do tyłu. Przed rzuceniem kostki dzieci mówią rymowankę:

Ile kroków zrobić mam?

Kostka zaraz powie nam.

2. „Przytul stracha” Małgorzata Strzałkowska– kształtowanie umiejętności radzenia sobie ze strachem, zachęcanie do rozpoznawania i określania emocji. N. recytuje wiersz.

Strach ma strasznie wielkie oczy,

Strasznym wzrokiem wokół toczy…

Lecz gdy go za uszkiem głaszczę,

W śmieszny pyszczek zmienia paszczę.

Coś dziwnego z nim się dzieje,

Łagodnieje i maleje,

Mruży swoje kocie oczy

I w ogóle jest uroczy!

Strach ma strasznie wielkie oczy,

Strasznym wzrokiem wokół toczy,

Lecz ty dłużej się nie wahaj

I po prostu przytul stracha.

N. pyta: Co to jest strach?; Kiedy strach się pojawia?; Jak wygląda?; Czy w ogóle ma wygląd?; Co czujecie, gdy pojawia się strach?; Czego się boicie?; Co robicie, gdy pojawia się strach?; A co możecie teraz zrobić?

3. „Strach na wróble”- praca plastyczna. Dzieci kolorują stracha na wróble. Prezentują wesołego stracha.

4. Nauka rymowanki na pamięć:

Strachu, strachu, rozchmurz się!

Strachu, strachu, przytul się!

Czarno, ciemno znika już…

Słońce, jasno jest tuż, tuż!

14.05.2020

Temat : Uczymy się wyrażać emocje.

1. „Nasze zabawy” – czerpanie radości ze wspólnych zabaw tanecznych, rozróżnianie nastrojów muzycznych.

N. prosi, aby dzieci dobrały się parami, zaprasza je do znanych im zabaw tanecznych.

Nie chcę cię, nie chcę cię, nie chcę cię znać.

Chodź do mnie, chodź do mnie, rękę mi daj.

Prawą mi daj, lewą mi daj i już się na mnie nie gniewaj. (x 2)

Gdy dzieci w zabawie „pogodzą się”, zaczynają dalsze tańce:

Dwóm tańczyć się zachciało, zachciało, zachciało,

lecz im się nie udało fari, fari, fara.

Kłócili się ze sobą, ze sobą, ze sobą.

Ja nie chcę tańczyć z tobą fari, fari, fara.

Poszukam więc innego, innego, innego

do tańca zgrabniejszego.

Następnie N. prosi dzieci o podzielenie się informacją, która zabawa im się bardziej podoba, która ma lepszy nastrój, jaka lepiej nadaje się do tańca.

2. „Wesoły obrazek” – kształtowanie umiejętności wyrażania emocji przez środki niewerbalne, np. malowanie farbami. Na stołach przygotowane są kartki A4 – dla każdego dziecka, tace z farbami w kolorach podstawowych, waciki kosmetyczne. Dzieci słuchają utworu muzycznego Wiosna A. Vivaldiego.

https://www.youtube.com/watch?v=jdLlJHuQeNI

Określają nastrój, tempo utworu. Za pomocą wacików wykonują obrazek, który podpowiada im muzyka. W trakcie malowania cały czas słuchają muzyki.

3. „Policz dźwięki” – przeliczanie w zakresie 1–6, usprawnianie małej motoryki. Dzieci siedzą przy stolikach, na których są tace z makaronem typu spaghetti i penne. N. gra na wybranym instrumencie perkusyjnym.

Dzieci liczą, ile dźwięków zostało zagranych i kładą przed sobą tyle makaronu. Po zabawie matematycznej dzieci układają z makaronu obrazki, mogą łączyć makaron z plasteliną.

15.05.20220

Temat: Muzyczne opowieści.

1. „Moje odczucia” – N. rozdaje dzieciom szarfy w trzech kolorach (kolor czerwony oznacza złość, kolor zielony – smutek, kolor żółty – radość). Gdy słychać muzykę, dzieci poruszają się po sali. Gdy muzyka milknie, zadaniem dzieci jest połączyć się kolorami szarf.

2. „Woreczki uczuć” – dzieci otrzymują woreczki gimnastyczne, stoją na wyznaczonej linii, kładą woreczki na głowach i wyobrażają sobie coś smutnego, idą z woreczkami. Następnie układają woreczki między kolanami, wyobrażają sobie coś bardzo przyjemnego, radosnego i w taki sposób skaczą, by woreczki nie wypadły. Następnie idą w podporze tyłem z woreczkami na brzuchach, wyobrażają sobie coś strasznego i maszerują w podporze tak, by woreczki nie wypadły.

3. „Kraina radości” – do słuchanej muzyki dzieci wykonują masaż na plecach kolegi, rysując spirale, figury geometryczne i inne dowolne kształty jednym palcem, kilkoma palcami albo całą dłonią.

4. „Koszyk emocji” – N. układa koszyki na obwodzie koła, w każdym koszyku są piłki innego koloru. Dzieci ustawiają się kolejno jedno za drugim. Pierwsze dziecko bierze piłkę z koszyka, toczy ją do drugiego koszyka dowolną ręką, zamienia piłkę na inny kolor itd. Następne dziecko startuje wtedy, kiedy poprzednie jest przy drugim koszyku.

5. „Taniec radości i zadumy” – kształtowanie umiejętności wyrażania emocji przez ruch i muzykę, usprawnianie umiejętności ruchowych poprzez taniec.

N. wręcza dzieciom różne przedmioty, za pomocą których dzieci będą mogły wyrazić nastrój muzyczny (chusteczki szyfonowe, woreczki gimnastyczne, wstążki, worki foliowe, kartki, piórka). Dzieci tańczą, reagują na muzykę zgodnie z własnymi odczuciami, w czasie pauzy wymieniają się przedmiotami. N. prosi dzieci o opisanie własnych odczuć podczas zabawy. Pyta, jakie elementy muzyki im się najbardziej podobały, który przedmiot ułatwił im wyrażenie uczuć w tańcu.

6. „Wyczaruj obrazek” – rozwijanie wyobraźni, doskonalenie małej motoryki. Dzieci losują kartki z grafiką (koło, kwadrat, trójkąt, linie krzyżujące się, linia prosta, pozioma, pionowa, falista). Wspólnie zastanawiają się, jaki obrazek może powstać z wybranej grafiki. N. zachęca je do wzajemnego motywowania się. Dzieci wykonują prace według swoich wyobrażeń.

Pozdrawiamy!!!

Pani Dagmara i Pani Ula

Kochane PRZEDSZKOLAKI!!!
Dawno się nie widzieliśmy, a chciałam wam powiedzieć, że CAŁY CZAS
O WAS PAMIĘTAM i…. TĘSKNIĘ!
Ostatnio obchodziliśmy NIEDZIELĘ DOBREGO PASTERZA!
OTO DZISIEJSZE PYTANIA: Kogo nazywamy Dobrym Pasterzem i… DLACZEGO???

Wszystko w linku…

 

ZAPRASZAM!!!
P. Kasia

 

Jak budować pewność siebie u dziecka?

https://panimonia.pl/2020/01/21/jak-budowac-pewnosc-siebie-u-dziecka/

 

 

      

04.05.(poniedziałek)

Temat: Wesołe piosenki

Kto się boi smoka?–wysłuchanie piosenki

sł. Małgorzata Nawrocka, muz. Michał Witecki

Kto się boi smoka, (lornetka z dłoni, rozglądamy się)

może lis, a może foka? (wskazujemy na prawą i lewą stronę)

Kto się boi smoka (lornetka z dłoni, rozglądamy się)

i uciekać chce? (bieg w miejscu)

Kto się boi smoka, (lornetka z dłoni, rozglądamy się)

może lis, a może foka? (wskazujemy na prawą i lewą stronę)

Kto się boi smoka? (lornetka z dłoni, rozglądamy się)

Bo ja nie. (wskazujemy na siebie, zaprzeczamy głową)

Gdyby chciał księżniczkę pożreć na śniadanie,

to za karę potem lodów nie dostanie.

Kto się boi smoka…

Jeśli będzie dzieci straszył na spacerze,

to mu nie pozwolę jeździć na rowerze.

Kto się boi smoka…

Wychowanie smoka to niełatwa sprawa.

Kto dokona tego, ten dostanie brawa.

Kto się boi smoka…

https://www.youtube.com/watch?v=5nIyrnR4DoE

Rozmowa z dziećmi na temat tekstu piosenki. N. pyta: Jaki jest smok?; Z jakiego powodu można bać się smoka?; Gdzie mieszkają smoki?; Gdzie można je spotkać?; Jak zachowuje się smok z piosenki?;

Co trzeba zrobić ze smokiem, aby nikt się go nie bał?

Zabawy ruchowe:

„Domki” – rozłożone są trzy krzesełka, każde z nich to domek: lisa, smoka, foki. Na krzesełkach stoją ilustracje tych zwierząt z podpisami (na jednym krzesełku jedno zwierzę). Dzieci losują ilustrację zwierzęcia. Ustawiają się w swoich domkach. Przy akompaniamencie piosenki Kto się boi smoka? dzieci-zwierzęta poruszają się zgodnie ze swoją wyobraźnią (w rytm muzyki lub jak wybrane zwierzę). Podczas pauzy wracają do swoich domków.

„Co to za zwierzę?” – dzieci siedzą w kole, N. pokazuje karty (ilustracja:lisa, smoka, foki z podpisem),dzieci naśladują gestem wybrane zwierzę. Smok – dzieci robią tubę z dłoni i dmuchają (zieją ogniem); lis – dzieci wyciągają pazury, robią groźne miny, foka – dzieci klaszczą w dłonie.

Kształtowanie codziennych nawyków higienicznych po zabawie i przed posiłkami.

„Wesoła gama” – wysłuchanie i analiza treści wiersza.

Ułożenie przed dziećmi wycięte z papieru prostokąty z podpisanymi dźwiękami symbolizujące płytki dzwonków.

Wesoła gama

Dominika Niemiec

Gdy wesoły czas zabawy,

niech rozbrzmiewa: do, re, mi.

Wtedy wiem, że jest ci dobrze,

wtedy wiem, że fajnie ci.

Jeśli ci wesoło teraz,

zanuć ze mną: fa, sol, la.

Jeśli radość cię rozpiera,

śpiewaj głośno tak jak ja.

Niech radosne płyną dźwięki.

W szybkim rytmie: si i do.

Czy odnajdziesz z gamy dźwięki?

W tym wierszyku wszystkie są.

Rozmowa na podstawie treści utworu. N. pyta: Czy wiecie, jaki instrument ułożony jest przed wami? (prezentacja prawdziwego instrumentu); O jakich dźwiękach była mowa w wierszyku?; Co powstaje z zaśpiewania tych dźwięków w odpowiedniej kolejności?; Co czujemy, gdy możemy się bawić?; Jak można wyrazić swoją radość?

„Gramy na dzwonkach” – muzykowanie (w miarę możliwości).

„Kolorowy smok” – praca plastyczna (technika dowolna). 

Zabawy na świeżym powietrzu.

05.05. (wtorek)

Temat : Instrumenty

Rysowanie przy muzyce – reagowanie na umówione sygnały, usprawnianie małej motorykI. N. zaprasza do zabawy ruchowej, dzieci wykonują to, co im podpowiada muzyka:

1. płynna – dzieci malują w powietrzu fale, łuki;

https://www.youtube.com/watch?v=l3Ea0LzOLE4

2. staccato – dzieci rysują w powietrzu kropki, koła;

https://www.youtube.com/watch?v=7Uh_YFDyZ8Y

3. szybka- – dzieci rysują zygzaki.

https://www.youtube.com/watch?v=uzdeFWWLG2s 

Zabawę należy powtórzyć kilkukrotnie.

Następnie N. zaprasza dzieci do malowania muzyki. Dzieci wykonują prace przy stolikach, używając pasteli. Słuchają tej samej muzyki. Przy muzyce płynnej malują fale, łuki; staccato – kropki, koła; szybkiej – zygzaki, mazaje. Za każdym razem zmieniają kolor.

Podziwiają efekty plastyczne i próbują nadać tytuły swoim pracom.

„Dziecięca orkiestra” – rozróżnianie dźwięków cichych i głośnych w trakcie zabaw z instrumentami perkusyjnymi. Dzieci siedzą w kręgu. N. prezentuje zdjęcie orkiestry i pyta: Jaka sytuacja i jakie miejsce są pokazane na zdjęciu?; Co tworzą wszyscy ludzie na tym zdjęciu?; Kim oni są?; Skąd muzycy wiedzą, jak mają grać?; Na ilu instrumentach w orkiestrze gra jeden muzyk?; Kim jest dyrygent?. Dzieci otrzymują instrumenty perkusyjne. N. mówi, że będzie dyrygentem. Teraz jest czas, kiedy można nastroić instrumenty, tzn. sprawdzić, czy wydają właściwe dźwięki – dzieci próbują grać na instrumentach.

N. – dyrygent pokazuje dzieciom gesty: szeroko rozłożone ręce – głośna muzyka, dłonie złączone – cicha muzyka .Dzieci grają według wskazówek dyrygenta. Dzieci kładą się na dywanie i słuchają dowolnie wybranej muzyki klasycznej w wykonaniu orkiestry symfonicznej.

„Dziwny zegar” Ewa Małgorzata Skorek, wysłuchanie wiersza;  ćwiczenie logopedyczne, włączenie rezonansu nosowego, doskonalenie słuchu mownego. N. prezentuje różne zegary, np. klasyczny budzik, zegar ścienny, zegarek na rękę, zegarek w telefonie. Dzieci słuchają dźwięków wydawanych przez zegary.

Zegar na kominie

od lat z tego słynie,

że gdy coś się stanie,

słychać wnet bimbanie:

bimm-bamm. (x 3)

Gdy raz Olek rano

stłukł sobie kolano,

zegar, czy wierzycie,

zaczął zaraz bicie:

bimm-bamm. (x 3)

A gdy małej Zuzi

usiadł bąk na buzi,

to zaraz bimbanie

powiedziało o tym mamie:

bimm-bamm. (x 3)

Kiedy dziadek Klary

zgubił okulary,

to zegar od razu

bimbał bez rozkazu:

bimm-bamm. (x 3)

A kiedy znów babcie

pogubiły kapcie,

to zegar zmartwiony

bił tak niestrudzony: 

bimm-bamm. (x 3)

Martwi się rodzina:

– jakaż to przyczyna

zegarowi każe

bimbać według zdarzeń?

Dzisiaj wcześnie rano

fachowca wezwano,

by zegar naprawił,

mechanizm ustawił.

I teraz, kolego,

zegar słynie z tego,

że bimba rodzinie

kwadrans po godzinie:

bimm-bamm. (x 3)

Dzieci naśladują bicie zegara. Głoska m powinna być wymawiana nieco dłużej.

„Wesołe instrumenty”- praca plastyczna-zapoznanie dzieci z wyglądem różnych instrumentów, a następnie próby wykonania własnego instrumentu, np. grzechotki, wykorzystując pudełko, puszkę butelkę plastikową, groch, ryż, kaszę, kolorowy papier,

Zabawy na świeżym powietrzu.

06.05.(środa)

Temat : Muzyka wokół nas

„Leśne dźwięki” – słuchanie opowiadania T. Kruczka i rozmowa na jego temat.

Dzisiaj przed przedszkolem czekał na nas wielki biały autobus. Wszyscy byliśmy bardzo podekscytowani, bo mieliśmy pojechać na wycieczkę do lasu! Do prawdziwej leśniczówki! Było bardzo ciepło i słonecznie, a każde dziecko miało ze sobą plecak z jedzeniem i piciem. Trochę to trwało, zanim wszyscy weszliśmy do autobusu, bo ciągle komuś chciało się pójść do łazienki i pani śmiała się z panem kierowcą, że chyba do wieczora nie ruszymy. Ale wreszcie autobus ruszył, a my wszyscy zaczęliśmy machać na pożegnanie rodzicom! A rodzice też machali do nas. I nagle zrobiło mi się trochę smutno od tych wszystkich pożegnań.

– Przecież jedziemy tylko na kilka godzin – szepnął na pocieszenie schowany w kieszeni mojego plecaka szmaciany lis – zobaczysz, w lesie jest bardzo ładnie. To będzie wspaniała przygoda! Tego lisa uszyła mi ciocia. Jest zrobiony z rudego i białego materiału, a oczy ma z guzików. Bardzo go lubię. Specjalnie wziąłem go ze sobą do lasu. Przecież lisy mieszkają w lesie, więc kiedy pani wczoraj powiedziała, że możemy wziąć ze sobą tylko jedną małą zabawkę, od razu o nim pomyślałem. Kiedy dojechaliśmy na miejsce, okazało się, że pan leśniczy mieszka w ślicznym drewnianym domu tuż przy lesie. Przygotowania do zimy. Najpierw pan leśniczy oprowadził nas po swoim domu, po leśniczówce. Było tam mnóstwo zdjęć i szklane półki z różnymi rodzajami szyszek, i wielkie rogi, które, jak się dowiedzieliśmy, zgubił jeleń, bo jelenie gubią swoje rogi. Było też sporo gablot z owadami, wielkimi żukami i pająkami, a Małgosia się rozpłakała i powiedziała, że się boi pająków i szybko wyszliśmy na zewnątrz. A tam spotkała nas wielka niespodzianka, bo koło domu była zagroda, w której mieszkały leśne zwierzęta. Były tam sarny, lisy, wiewiórki, a nawet sowa i kruki.

– Te wszystkie zwierzęta znalazłem ranne w lesie i teraz mieszkają w moim przydomowym szpitalu. Jak wyzdrowieją, wrócą do lasu – powiedział leśniczy, a my nie mogliśmy się napatrzeć na te zwierzęta.

– Hej! Hej! Tu jestem – wołał szmaciany lis do swoich prawdziwych lisich kolegów, a oni patrzyli na niego bardzo zaciekawieni.

– A teraz pójdziemy do lasu. Pamiętajcie o jednym – powiedział leśniczy – w lesie nie należy krzyczeć.

– Dlaczego? – spytał Wojtek.

– Bo w lesie mieszka mnóstwo różnych stworzeń – powiedział pan leśniczy – i nie wolno ich niepokoić, a poza tym, jeśli będziecie krzyczeć, to nie usłyszycie, co las ma wam do powiedzenia.

– To las mówi? – spytała Zosia. Ale pan leśniczy nie odpowiedział, tylko uśmiechnął się do nas tajemniczo i przyłożył palec do ust na znak, że mamy być cicho. Poszliśmy więc za panem leśniczym do lasu. Szliśmy wąską ścieżką pełną szyszek i igliwia. Wszędzie było pełno bardzo wysokich drzew i bardzo zielonych maleńkich krzaczków. Po chwili okazało się, że nie udaje nam się być całkiem cicho. Wszyscy zaczęliśmy rozmawiać.

– Co to za małe krzaczki? – spytała Tola.

– To krzaki jagód – powiedział leśniczy – za kilka miesięcy będzie tu całe mnóstwo pysznych jagód. A jeszcze później pojawią się grzyby.

– Lubię jagody – powiedział Maciej – a najbardziej zupę jagodową. Ojej, nagle zachciało mi się zupy jagodowej!

– Na to trzeba jeszcze poczekać – zaśmiała się pani woźna, która także pojechała z nami na wycieczkę.

– A teraz może posłuchamy, co ma nam las do powiedzenia – szepnął leśniczy i zaprowadził nas na małą polankę, gdzie stały ławki zrobione z drewna.

– Proszę! Musicie być zupełnie, ale to zupełnie cicho – szepnął – jak Indianie na podchodach. Wiecie co? Wcale nie jest łatwo siedzieć cicho! Zawsze się chce coś powiedzieć, o coś spytać. Zwykle jak się siedzi cicho, to szybko zaczyna się strasznie nudzić, bo nic się nie dzieje. Ale tu w lesie było zupełnie inaczej. Działo się bardzo dużo. Kiedy tylko przestaliśmy rozmawiać, usłyszeliśmy, że tak naprawdę w lesie jest bardzo głośno.

– Pi, pi! Pi, pi! Tril! Tril! Ti, tu! Ti, tu! – śpiewały ptaki w koronach drzew.

– Jeść! Jeść! Daj! Daj! Mama! Mama! Mama! – krzyczały z całych sił, po ptasiemu, pisklęta w gniazdach.

– Już lecę! Już lecę! Już lecę! – odpowiadali ptasi rodzice. Zanosili jedzenie do gniazd, karmili pisklęta i odlatywali.

– Jeść! Jeść! – znowu zaczynały wołać ciągle głodne ptasie dzieci. A owady? Te też nie były cicho!

– Bzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzuuu – zabuczał olbrzymi żuk, przysiadł na pobliskim pniu i natychmiast poleciał dalej.

– Bzzzzzu! Grał jak na trąbce! Bzyczały też komary i pszczoły.

– Puk! Stuk! Puk! – uderzył w drzewo dzięcioł. – Stuk! Stuk! Stuk!

– Cisza! Cisza! – wrzasnęła sójka. – Bądźcie cicho!

– Tak! Cisza! Cisza! – zawtórowała jej druga. I tak zaczęły się nawzajem uciszać, że aż uszy od tego bolały.

Nagle delikatnie zaszumiały i zadrżały listki na pobliskich krzewach.

– Co to? – spytałem cicho pana leśniczego, bo nagle z oddali zaczął dochodzić do nas jakiś głośny szum. Szum przybliżał się powoli i stawał się coraz głośniejszy i głośniejszy. Aż trochę straszny.

– To wiatr śpiewa w koronach drzew – powiedział leśniczy – to podmuch wiatru, popatrzciew górę. I rzeczywiście, drzewa pochyliły się dostojnie, kiedy wiatr zaszumiał w ich koronach.

– Pac! Pac! Pac! – uderzyły o ziemię spadające szyszki.

– Czas wracać! – powiedział pan leśniczy. – Ten wiatr pewnie zwiastuje pierwszą letnią burzę. Trzeba zdążyć do autobusu przed deszczem. Kiedy doszliśmy do leśniczówki, na ziemię zaczęły spadać pierwsze duże krople deszczu. Las przycichł, a w oddali usłyszeliśmy pomruk grzmotu!

– Wsiadajcie szybko do autobusu – powiedziała pani – nie ma co moknąć. Pomachaliśmy na pożegnanie leśniczemu i ruszyliśmy z powrotem.

– I co, dzieci – powiedziała pani – w lesie jednak dużo można usłyszeć? Podobało się wam?

– Bardzo – odpowiedzieliśmy – ale tak trochę ciszej niż zwykle. Wszyscy byliśmy bardzo senni.

– A widzi pani – powiedziała pani woźna – mówiłam, że po takiej wycieczce nasze dzieci zasną w powrotnej drodze. Miała rację, prawie wszyscy zasnęliśmy zmęczeni po tej wyprawie. Nawet pomruki burzy nie mogły nas obudzić. Tylko pluszowy lis spoglądał przez okno i marzył, że mieszka w wielkim lesie wraz z innymi prawdziwymi lisami.Gdy szum lasu chcesz usłyszeć i śpiew ptaków z gardeł wielu, trzeba najpierw dbać o ciszę, więc nic nie mów, przyjacielu.

Rozmowa na temat tekstu. N. pyta: Na jaką wycieczkę wybrały się dzieci?; Kto ugościł dzieci w swoim domu?; Czym zajmuje się leśniczy?; Jakie zwierzęta mieszkały w przydomowym szpitaliku?; Z jakiego powodu tam były?; Czyje odgłosy można usłyszeć w lesie?; Jak myślicie, co chcą do siebie powiedzieć zwierzęta?; Umiecie je naśladować?; Co w lesie można usłyszeć oprócz zwierząt?; Jaki zwierzak towarzyszył Tomkowi?; Możecie o nim opowiedzieć?.

„Wiatr, deszcz, ulewa” – zabawa ruchowa. Eksperymentowanie z dźwiękiem, rozwijanie wyobraźni muzycznej. N. dzieli dzieci na dwie grupy, pierwsza grupa otrzymuje torebki foliowe, druga – gazety.

Dzieci poruszają się do dowolnie wybranej muzyki. Na hasło: Deszcz dzieci, trzymając w jednej ręce gazetę, palcami drugiej dłoni wystukują deszcz (N. może sugerować siłę deszczu: Delikatnie kropi; Ciężkie krople spadają do kałuży), na hasło: Wiatr dzieci szeleszczą torebkami foliowymi, na hasło: Ulewa– odgłosy tworzą obie grupy naraz.

„Pszczółki” – praca konstrukcyjna według wzoru. N. prezentuje dzieciom, jak zrobić pszczółkę.

 N. zachęca dzieci do samodzielnej pracy, w trudnych sytuacjach pomaga lub przypomina o kolejnej czynności.

07.05.(czwartek)

Temat: Mała orkiestra

„Jestem muzykantem „– zabawa ze śpiewem, doskonalenie artykulacji poprzez śpiewanie zgłosek dźwiękonaśladowczych.

N. proponuje dzieciom zabawę w muzyków, polegającą na rozmowie pomiędzy nimi.

Jestem muzykantem

sł. i muz. tradycyjne

Jestem muzykantem-konszabelantem,

my muzykanci-konszabelanci.

Ja umiem grać, my umiemy grać.

– A na czym? – Na pianinie.

A pianino, i no, i no, a pianino, i no, i no,

a pianino, i no, i no, a pianino, bęc! (refren śpiewają wszyscy, naśladując głosem

i gestem instrument)

Inne propozycje: na puzonie, onie, onie; na bębenku: bum ta-ra-ra; na flecie: fiju, fiju; na trąbce: tru, tu, tu, tu; na kołatce: kle, le, le, le.

„Orkiestra” A. Frączek – rozpoznawanie i podawanie nazw instrumentów, poszerzanie kompetencji komunikacyjnych.

Bum bum bum!

Tra, ta, ta,

w naszym domu

wciąż ktoś gra.

Antek dudni na puzonie,

naśladując wściekłe słonie,

Franek w trąbę dziko dmie,

musisz słuchać, chcesz czy nie.

Stryj Ignacy na pianinie

brzdąka gamę co godzinę.

Rock and rolla na cymbałkach

wystukuje ciocia Alka.

Ja koncerty daję w przerwach,

po mistrzowsku gram na nerwach.

N. pyta: Kim jest muzyczna rodzina?; Na jakich instrumentach grają jej członkowie?; Co to znaczy „grać komuś na nerwach”?.

„Walc kwiatów” – rozwijanie kreatywności ruchowej w trakcie zabaw muzycznych. Dzieci trzymają w dłoniach szyfonowe chusteczki, tańczą według własnego pomysłu do muzyki Mariage d’amour Paula Senneville’a.

https://www.youtube.com/watch?v=FoCG-WNsZio

08.05.(piątek)

Temat : Instrumenty wokół nas

„Muzyczne powitania” – N. odtwarza dowolną muzykę. W chwilach, gdy muzyka cichnie, N. daje polecenie, aby np. przywitać się z kolegą / koleżanką, uścisnąć czyjąś dłoń, ukłonić się.

„Perkusja” – dzieci siedzą w siadzie skrzyżnym, plecy mają proste, ręce na kolanach. Przy muzyce szybkiej i bardzo rytmicznej wystukują rytmy, naśladują N.: klaszczą w ręce, uderzają rytmicznie w kolana, uderzają rytmicznie dłońmi o podłogę.

„Pląsy muzyczne” – zabawa relaksacyjna, masażyk. Dzieci siedzą w kręgu jedno za drugim, wykonują masaż pleców osoby siedzącej przed sobą zgodnie ze słowami i ruchami N.: Idą słonie – na plecach kładziemy na przemian całe dłonie; Idą konie – dotykamy piąstkami; Idą panieneczki na szpileczkach – dotykamy palcami wskazującymi; Świeci słonko – zataczamy dłońmi kółka; Płynie rzeczka – rysujemy linię; Pada deszczyk – dotykamy wszystkimi palcami; Czujesz dreszczyk? – łaskoczemy.

„Krasnale i olbrzymy” – zabawa ruchowa, reagowanie na zmiany w muzyce. Muzyka podpowiada dzieciom, jak mają się poruszać: muzyka molowa – jak olbrzymy; muzyka durowa – jak krasnale.

„Mozaika” – zabawa konstrukcyjna, podejmowanie działań w małych grupach, podnoszenie kompetencji społecznych. Każde dziecko otrzymuje taki sam komplet klocków Dienesa: trójkąt, kwadrat i dwa koła. Zadaniem dzieci jest ułożenie z klocków własnej konstrukcji. Dzieci próbują określić, co ułożyły.N. prosi, aby przedszkolaki dobrały się w pary i wspólnie ułożyły dowolną konstrukcję z klocków,które mają razem. N. wspiera dzieci we współpracy, przypomina, że ma być jedna wspólna konstrukcja.

„Ptasie piosenki”- N. zachęca dzieci do naśladowania śpiewu słowika: pit-pi-lit; tirki- tirki; trele-piti-piti-rele. Dzieci powtarzają śpiew słowika, chętne dzieci wymyślają ptasie piosenki (ćwir, ćwir, ćwir; kle, kle, kle i inne).

Kształtowanie codziennych nawyków higienicznych po zabawie i przed posiłkami.

Praca plastyczna : Ptaszek z papieru

ŻYCZYMY MIŁEJ ZABAWY I PRZYJEMNEJ PRACY!!!

Środa,  29 kwietnia

 

Nowy Tydzień… Zapraszamy

27.04.2020 r.

Temat: Mój dom.

1. Domy z klocków” – konstruowanie domów z klocków.

Rozmowa z dziećmi na temat miejsca, w którym mieszkają. Dzieci podają skojarzenia ze słowem dom.

2. Dom – słuchanie fragmentu wiersza A. Bernat.

Zwierzęta kochają i łąkę i las,

a ryby swą rzekę jak nikt.

Ptaki tu drzewa mają,

by wracać do gniazd,

a kwiaty w ogrodzie swój świat […]

Na ziemi jest wiele i wiosek, i miast.

Jak wiele, któż zliczy je, kto?

Jedno miejsce jest nasze, by przeżyć swój czas,

o miejscu tym mówi się DOM.

Na ziemi, to każdy z nas wie,

jest miejsce, gdzie dobrze mu jest!

Rozmowa na temat wiersza. Dzieci opowiadają, gdzie mogą być domy zwierząt. Wypowiadają się także na temat swoich domów.

3. „Duży i mały dom” – zabawa orientacyjno-porządkowa.

Dzieci poruszają się po sali w rytmie granym przez N. na tamburynie. Na hasło: Małe domy dzieci przykucają i układają ręce nad głowami w kształcie daszku, na hasło: Duże domy – stają na palcach i układają ręce nad głowami w kształcie daszku.

4. „Domy i domki” – zabawa dydaktyczna.

N. rozkłada na dywanie ilustracje domów: dużych, małych,o różnych kształtach i kolorach. Dzieci opisują domy i wskazują na ilustracjach te, które im się najbardziej podobają. N. razem z dziećmi wyklaskuje sylabę – wyraz dom. Prosi, by dzieci powiedziały, ile sylab słyszą w tym wyrazie. Następnie kładzie napis dom pod obrazkiem i odczytuje go.

5. Zabawa ruchowa.

https://www.youtube.com/watch?v=OmAZquWgp9A

6. „Mój dom” – kolorowanka.

28.04.2020 r.

Temat: Moja miejscowość.

1. Poranna gimnastyka:

https://www.youtube.com/watch?v=FZ3pj_ZkldQ

2. Dymek – słuchanie i nauka wiersza E.M. Minczakiewicz.

Leci dymek przez kominek,

a tuż za nim trzeci dymek!

Lecą razem przez kominek!

N. rysuje to, co recytuje, a dzieci powtarzają za nim.

3. „Droga do domu” – zabawa ruchowa z elementem zachowania równowagi.

N. kładzie w jednej części sali planszę z obrazkiem domu. Następnie układa z woreczków gimnastycznych drogę do domu. Zadaniem dzieci jest przejść po woreczkach do domu tak, aby z nich nie spaść.

4. „Moje miasto” – zabawa dydaktyczna.

N. rozkłada zdjęcia charakterystycznych miejsc danej miejscowości. Dzieci oglądają zdjęcia, próbują określić, jakie miejsca przedstawiają, i mówią, czy odwiedziły je z rodzicami. Następnie N. umieszcza zdjęcia w różnych miejscach sali. Dzieci swobodnie, na hasło:Moje ulubione miejsce – stają przy wybranym zdjęciu.

29.04.2020 r.

Temat: Polska to mój kraj.

1. Mazurek Dąbrowskiego – słuchanie hymnu Polski.

Wyjaśnienie słowa hymn. Rozmowa o tym, dlaczego i kiedy go śpiewamy oraz jaką postawę należy wtedy przyjąć.

https://www.youtube.com/watch?v=ioUutRw9WeQ

2. Polska – słuchanie wiersza R. Przymusa oraz rozmowa na temat jego treści.

N., recytując wiersz, pokazuje dzieciom mapę Polski.

Polska – to taka kraina,

która się w sercu zaczyna.

Potem jest w myślach blisko,

w pięknej ziemi nad Wisłą.

Jej ścieżkami chodzimy,

budujemy, bronimy.

Polska – Ojczyzna…

Kraina, która się w sercu zaczyna.

Rozmowa z dziećmi na temat wiersza, dzieci mówią, o jakim kraju była mowa w wierszu. N. wyjaśnia słowa: ojczyzna, Wisła, kraina. Pyta: Co to znaczy, że jesteśmy Polakami i mówimy po polsku?. Pokazuje dzieciom, gdzie na mapie są: morze, góry, rzeka Wisła.

3. „Wycieczka pociągiem” – zabawa ruchowa.

Dzieci ustawiają się w pociąg. N. jest motorniczym. Wszyscy wyruszają na wycieczkę po Polsce. Dzieci poruszają się po sali, naśladując odgłos jadącego pociągu: ciuch, ciuch, ciuch. Gdy motorniczy mówi, że zatrzymujemy się na stacji, pociąg staje i dzieci dzielą na sylaby wyraz Polska – głośno, ciszej, aż do szeptu.

4. „Wędrówka po górach” – zabawa ruchowo-naśladowcza.

N. mówi dzieciom, że wyruszają w góry na wycieczkę. Dzieci maszerują. Najpierw szybko unoszą wysoko kolana. Następnie idą coraz wolniej, ponieważ wchodzą na górę. Na hasło N.: Schodzimy z góry dzieci naśladują szybki chód z wysokim unoszeniem kolan.

5. „Mapa Polski” – puzzle.

Składanie w całość pociętej na cztery części mapy konturowej Polski. Dzieci składają elementy w całość i naklejają na kartki.

http://bystredziecko.pl/mapa-konturowa-polski/

30.04.2020 r.

Temat: Symbole narodowe- flaga i godło.

1. Barwy ojczyste – zapoznanie z wierszem Cz. Janczarskiego.

Powiewa flaga,

gdy wiatr się zerwie.

A na tej fladze

biel jest i czerwień.

Czerwień to miłość,

biel – serce czyste.

Piękne są nasze

barwy ojczyste.

N. wyjaśnia dzieciom słowo flaga. Demonstruje dzieciom flagę narodową. Omawia jej wygląd, zwraca uwagę na kolorystykę i ułożenie kolorów.

2. Wars i Sawa – słuchanie legendy W. Chotomskiej.

Dawno, bardzo dawno temu, nad brzegiem Wisły mieszkał młody rybak Wars. Któregoś dnia, gdy szedł nad rzekę, by zarzucić sieci, usłyszał piosenkę:Siedem fal mnie strzeże i siedem błyskawic. Kto się ich nie lęka,

niech się tutaj zjawi. Piosenkę śpiewała dziewczyna. Głos miała tak piękny, słodki i dźwięczny, że Wars nie zawahał się ani chwili: – Nie boję się niczego! – zawołał. Wskoczył do swojej łodzi i popłynął. Ledwo jednak odbił od brzegu, rozpętała się straszliwa burza. – Roztrzaskamy ci wiosła! – syczały błyskawice. – Porwę twoje sieci na strzępy! – ryczał wicher. – Zatopimy łódź! – groziły fale. Ale Wars płynął tak szybko, że ani wicher, ani fale, ani błyskawice nie mogły go dogonić. Kiedy był już w środku rzeki, wśród wzburzonych fal ujrzał dziwną postać: pół rybę, pół dziewczynkę. Była to syrena. Zdziwił się Wars. Podpłynął bliżej. Wyciągnął rękę. Syrena podała tarczę i miecz. I nagle… zmieniła się w piękną dziewczynę. – Na imię mam Sawa – powiedziała. – Teraz ty broń mnie, rzeki i miasta. A potem było jak w bajce: Żyli długo i szczęśliwie dzielny Wars i piękna Sawa. Rosło miasto nad Wisłą – dzielna, piękna Warszawa. Fale płyną jak dawniej… Wiatr powtarza piosenkę. – Jaki herb ma Warszawa? – Syrenkę!

Rozmowa na temat legendy. N. pyta: Jak miał na imię rybak?; Jak miała na imię dziewczyna, którą postanowił uratować rybak?; Jak wyglądała dziewczyna?; Co straszyło rybaka?; Co Wars dostał od dziewczyny?; Jakie miasto założyli Wars i Sawa?; Nad jaką rzeką powstało miasto Warszawa?.

3. Ćwiczenia gimnastyczne.

https://www.youtube.com/watch?v=9iOLdoHhLpc

4. Znak – słuchanie wiersza M. Łaszczuk.

Czy wiesz, jaki to znak:

w czerwonym polu biały ptak?

Wiem – odpowiedział Jędrek mały.

– To jest znak Polski: orzeł biały.

Rozmowa na temat przeczytanego wiersza. N. wyjaśnia dzieciom, co to jest symbol narodowy –znak Polski, którym jest orzeł biały. N. prezentuje dzieciom godło Polski. Dzieci opisują, co na nim widzą. Poznają nazwę ptaka na godle – orła białego.

5. Flaga Polski – praca plastyczna, malowanie farbami.

https://www.przedszkola.edu.pl/kolorowanka-flaga-polski.html

6. „Polak Mały!” film o polskich symbolach narodowych dla najmłodszych.

https://www.youtube.com/watch?time_continue=93&v=FJ83BRqFPBA&feature=emb_title

Piosenki, bajki, które można wykorzystać podczas tygodniowych tematów:

https://www.youtube.com/watch?v=O8lbwWF7yXo

https://www.youtube.com/watch?v=plug6OIrxRM&t=29s

https://www.youtube.com/watch?v=xQk8p7XY23A&t=89s

https://www.youtube.com/watch?v=FJ83BRqFPBA&list=PLaOwHQWrrGBJ38kz63uFhLJ2VvZ17SKId

Nauczycielki Przedszkola

Piątek, 24 kwietnia

 

Miłego weekendu! 🙂

 

 

Środa, 22 kwietnia

 

Dbajcie o siebie 🙂

 

 

 

 

 

Witajcie!                Rozpoczynamy nowy tydzień, spróbujcie spędzić ten czas pożytecznie, a więc do dzieła! Oto nasze propozycje dla Was:

20.04. (poniedziałek)

Temat: Czystość wokół nas.

– Obietnica – słuchanie wiersza I. Salach połączone z rozmową na temat niebezpieczeństw zagrażających środowisku ze strony człowieka.

Gdy do lasu pójdą dzieci, żadne w lesie nie naśmieci,

bo papierki i butelki dają pożar czasem wielki.

Każdy malec obiecuje, że przyrodę uszanuje.

Nie wystraszy w lesie zwierza, co do wody właśnie zmierza.

Nie zabrudzi rzeki także. Dba o czystość, dba, a jakże

A więc dziecię moje młode – przed zagładą chroń przyrodę.

Pytania do wiersza: Czy w lesie możemy śmiecić?; Dlaczego nie możemy śmiecić?

– „Czysto wokół nas” – zabawa ruchowa.

Dzieci maszerują po sali w rytm spokojnej muzyki. Gdy muzyka cichnie, N. wypowiada zdania zawierające prawdziwe informacje i niezgodne z prawdą. Gdy informacje są prawdziwe, dzieci klaszczą, gdy są nieprawdziwe, robią przysiad, np.: W lesie możemy zostawiać papierki, butelki, opakowania po sokach; W lesie głośno się zachowujemy, aby wystraszyć zwierzęta i ptaki; Nie zostawiamy w lesie papierków; W lesie zachowujemy się cicho; Nie łamiemy gałęzi z drzew; W lesie nie zrywamy liści z drzew oraz innych roślin; Gdy jesteśmy nad rzeką, nie wrzucamy butelek ani papierków do wody; Papierki i butelki po sokach wrzucamy do kosza na śmieci.

– „Porządkujemy zabawki” – ćwiczenia w klasyfikowaniu przedmiotów.

Rozkładamy na dywanie misie w różnych kolorach oraz samochody – małe i duże. Zadaniem dzieci będzie oddzielić np. brązowe misie od pozostałych oraz samochody duże od małych.

– Praca plastyczna- tworzymy kodeks małego ekologa.

21.04. (wtorek)

Temat: Sprzątanie świata.

– Śmieciu precz – inscenizacja na podstawie wiersza S. Karaszewskiego.

N. przygotowuje sylwety dzieci oraz obrazki przedmiotów, o których jest mowa w wierszu.

Gdy rano słońce świeci, (N. pokazuje sylwety dzieci ze szczotkami oraz obrazek zaśmieconego podwórka)

wybiegają na dwór dzieci. (N. kładzie obrazki przedstawiające: papierki, butelki, pudełka, puszki)

Miotły, szczotki idą w ruch,

bo dokoła wielki brud.

Śmieci precz, brudzie precz!

Ład, porządek dobra rzecz!

Tu papierek od cukierka.

Tam po soku jest butelka.

Ówdzie puszka po napoju.

I pudełko może twoje.

Żyć nie można w bałaganie.

Więc się bierzmy za sprzątanie.

Zmykaj śmieciu do śmietnika. (N. kładzie obrazek kosza na śmieci)

Bałaganie, brudzie znikaj! (N. kładzie obrazek posprzątanego podwórka)

– „Relaks w lesie” – zabawa relaksacyjna.

N. zaprasza dzieci do położenia się na dywanie. Prosi, aby zamknęły oczy, słuchały go i wykonały z nim ćwiczenie. Włącza nagranie śpiewu ptaków i opowiada dzieciom o lesie, w którym się znalazły.

Wyobraźcie sobie, że poszliście na spacer do lasu. Szliście przez jakiś czas, a ponieważ trochę się zmęczyliście, postanowiliście się położyć na polanie i chwilę odpocząć. Leżycie na zielonym,soczystym, miękkim mchu. Słońce przygrzewa. Jest wam bardzo przyjemnie. Wokół słychać śpiew ptaków, gdzieś z oddali dobiega pracowite stukanie dzięcioła. Jest spokojnie. Wiatr leciutko porusza gałęziami pobliskich paproci i czujecie na twarzy przyjemny powiew niosący ze sobą słodką woń kwiatów. Jeszcze chwilka i znów będziecie mogli wyruszyć w dalszą podróż i pospacerować w głąb kniei. Wasze oczy są tak ciężkie, że nie chcą się otworzyć. Przeciągacie się jak koty i powoli siadacie, wystawiając twarze do słońca. Powoli otwieracie oczy i rozglądacie się dookoła. Co to? Czy to na pewno jest piękny las?

Angażujemy dzieci do rozmowy o tym, jak się czuły „odpoczywając w lesie”. Zwracamy uwagę dzieci na śmieci, które pojawiły się w lesie. Prosimy dzieci, by się zastanowiły: Kto mógł naśmiecić w lesie?; Czy zachował się właściwie?; Jak wygląda las pełen śmieci?; Co trzeba zrobić, aby las znów był piękny?.

– „Porządki w lesie” – zabawa ruchowa.

N. rozkłada na dywanie opakowania po sokach, papierki po cukierkach, kawałki gazet oraz plastikowe butelki po wodzie i sokach. W dwóch miejscach sali umieszcza worki na śmieci i oznacza tak, aby dzieci wiedziały, do którego worka mają wrzucać papierowe opakowania, a do którego plastikowe butelki. N. może nad workami przyczepić odpowiednie obrazki. Dzieci przy dźwiękach tamburyna swobodnie maszerują, omijając rozrzucone śmieci. Gdy N. przestanie grać, dzieci zbierają śmieci i wkładają do odpowiednio oznaczonych worków.

– „Śmieci wrzucamy do kosza” – zabawa z elementem celowania.

Dzieci ustawiają się jedno za drugim. Zadaniem dzieci jest celowanie do kosza kulkami z gazet.

22.04.(środa)

Temat: Ekoprzyjaciele.

– „Papierowe kule” – zabawa ruchowa z zachowaniem równowagi.

N. rozdaje dzieciom kulki z gazet. Zadaniem dzieci jest ułożenie ścieżki, po której dojdą do lasu. Następnie dzieci przechodzą po ścieżce stopa za stopą.

– Jedzie pociąg – zabawa ruchowa połączona z opowieścią.

Dzieci poruszają się po sali, śpiewając piosenkę na melodię Jedzie pociąg z daleka.

Jedzie pociąg z daleka,

na nikogo nie czeka.

Konduktorze łaskawy

zawieź nas do lasu,

nie zrobimy hałasu.

Chcemy, chcemy

do sowy, do sowy

mądrej głowy.

Ciuch , ciuch, ciuch, ciuch…

https://www.youtube.com/watch?v=VQq4XEHEdzQ 

– Co to jest ekologia – słuchanie wiersza D. Klimkiewicz i W. Drabika połączone z rozmową.

Ekologia – mądre słowo,

a co znaczy? – powiedz, sowo!

Sowa chwilkę pomyślała

i odpowiedź taką dała:

To nauka o zwierzakach,

lasach, rzekach, ludziach, ptakach.

Mówiąc krótko, w paru zdaniach,

o wzajemnych powiązaniach

między nimi, bo to wszystko,

to jest nasze środowisko.

Masz je chronić i szanować

– powiedziała mądra sowa.

N. pyta dzieci: Co to jest ekologia?; Czy możemy niszczyć środowisko?

– „Plakat małych ekologów” – praca plastyczna.

Możemy wykorzystać: fragmenty obrazków: lasu, rzeki z rybami, zwierząt i ptaków leśnych (wyciętych z różnych gazet), duży format szarego papieru, ścinki kolorowej bibuły, kawałki folii aluminiowej, sznurka, paseczki folii bąbelkowej, ścinki materiału.

23.04.(czwartek)

Temat: Czysta rzeka.

– Chora rzeka – słuchanie fragmentu wiersza J. Papuzińskiej połączone z rozmową na temat utworu.

Śniła się kotkowi rzeka,

wielka rzeka, pełna mleka…

Tutaj płynie biała rzeka.

Jak tu pusto!

Drzewo uschło…

Cicho tak –

ani ptak,

ani ważka, ani komar, ani bąk,

ani gad, ani płaz, ani ślimak, ani żadna wodna roślina,

[…] ani pstrąg,

nikt już nie żyje tutaj,

bo rzeka jest zatruta.

Sterczy napis: „Zakaz kąpieli”.[…]

Chora rzeka nie narzeka,

tylko czeka, czeka, czeka…

Rozmowa na temat treści wiersza. N. pyta: Co śniło się kotkowi?; Jakie zwierzęta mieszkają w wodzie?; Dlaczego wszystkie zwierzęta i rośliny wyprowadziły się z rzeki?.

N. przedstawia dzieciom dwa obrazki z rzeką czystą i brudną. Pyta: O której rzece był wiersz?; O co może prosić rzeka?. Np.: Nie zanieczyszczaj mnie; Nie wrzucaj butelek i worków do wody; Nie zostawiaj śmieci na brzegu rzeki.

– „Czysta i brudna woda” – zabawa badawcza z wykorzystaniem wody. N. stawia na stole przezroczysty pojemnik z czystą wodą. Rozmawia z dziećmi na temat koloru wody i jej czystości. Dzieci wlewają do wody substancje (płyn do mycia naczyń, barwnik spożywczy, niebieską farbę). Obserwują, co dzieje się pod wpływem substancji i starają się wyciągnąć wnioski, jak zmienia się woda. Następnie N. wkłada do tego pojemnika z brudną wodą seler. Dzieci przez cały dzień obserwują, co się stanie z rośliną pod wpływem działania substancji, które wlały do wody. Podsumowanie eksperymentu. N. prowadzi rozmowę kierowaną z dziećmi na temat tego, co się stanie, gdy rośliny napiją się brudnej wody w rzece. Nawet bardzo mała ilość, wylanych substancji i wyrzuconych śmieci sprawia, że cała woda jest zanieczyszczona.

– „Kropelki wody” – zabawa ruchowa. N. rozkłada na dywanie szarfy, które będą kałużami. Dzieci są kropelkami wody. N. gra na tamburynie, a dzieci biegają po sali. Na hasło: Kropelki do kałuży – dzieci zatrzymują się przed kałużami i wskakują do nich obunóż.

24.04.(piątek)

Temat: Segregujemy odpady.

– Posłuchajcie mojej prośby – nauka wiersza W. Broniewskiego połączona z zabawą ruchową.

N. czyta wiersz. Prosi, by dzieci się ustawiły w kole i, poruszając się, mówiły wiersz

Jestem sobie kosz do śmieci.

Do mnie, do mnie chodźcie dzieci!

Stoję sobie przy tym świerku,

pełno chciałbym mieć papierków.

A ja jestem ławka szara.

Kto mnie lubi, niech się stara

nie podeptać mnie, nie pociąć,

bo cóż biedna mogę począć.

– Zestaw ćwiczeń ruchowych.

– Rakieta” – dzieci stoją w kręgu. Klaszczą wolno w ręce i tupią, jednocześnie pochylając się raz w lewą, raz w prawą stronę. Potem coraz bardziej przyspieszają tempo klaskania i tupania. Obracają się. Szybko uderzają dłońmi w kolana. Prawą dłonią zataczają kółka przed nosem i jednocześnie „bzyczą”. Podskakują, wyciągają ręce do góry z okrzykiem: Hura!!! (rakieta wystartowała).

– „Planety” – dzieci (jako mieszkańcy różnych planet) rytmicznie poruszają się do dowolnej melodii. Podczas przerwy w muzyce każde dziecko podchodzi do koleżanki lub kolegi i wymyśla przyjazny gest powitalny.

– „Orbity” – tor przeszkód z elementami gimnastycznymi. Dzieci startują z wyznaczonej linii w pozycji raczka, dochodzą do określonego punktu, wykonują tam dwa przysiady z woreczkiem na głowie, następnie zmierzają na czworakach do mety.

-” Robimy porządki” – zapoznanie z treścią wiersza.

Wszystkie dzieci, nawet duże

posprzątają dziś podwórze.

A dorośli pomagają,

śmieci w workach wyrzucają.

Pierwszy worek jest zielony, (N. kładzie na dywanie zielony worek, a obok szklany przedmiot)

cały szkiełkiem wypełniony.

W żółtym worku jest bez liku (N. kładzie na dywanie żółty worek, a obok plastikowe butelki)

niepotrzebnych już plastików.

A niebieski worek – wiecie – (N. kładzie niebieski worek, a obok papierowe pojemniki)

papierowe zbiera śmieci.

My przyrodę szanujemy,

śmieci więc segregujemy.

Z ekologią za pan brat

mama, tata, siostra, brat.

Siostra, mama, tata, brat.

Rozkładamy obrazki: zaśmieconego podwórka i posprzątanego; zaśmieconego i niezaśmieconego lasu. N. prosi, by dzieci wskazały obrazki przedstawiają miejsca, w których dobrze czuliby się ludzie i zwierzęta.

– „Kosze na śmieci” – praca plastyczno-techniczna.

N. rozdaje dzieciom pojemniki i kolorowy papier. Zadaniem każdego dziecka jest wykonanie kosza na śmieci: na papier w kolorze niebieskim, na plastików kolorze żółtym i na szkło w kolorze zielonym. Dzieci oklejają pojemniki papierami w odpowiednich kolorach.

Piosenki, bajki, które można wykorzystać podczas tygodniowych tematów:

https://www.youtube.com/watch?v=pRNtFXew_VE

https://www.youtube.com/watch?v=yn0ZYgO7AT0

https://www.youtube.com/watch?v=1MZovZPTP7I

https://www.youtube.com/watch?v=yOj4CN1n-Z8

https://www.youtube.com/watch?v=9RVUZjbvX_c

https://www.youtube.com/watch?v=I-b0z5LqhKc

https://www.youtube.com/watch?v=2tL0TZ-fS44

 

Kolejne wyzwanie przed nami…

Wiersz do przeczytania lub nauki na pamięć- jedna wybrana zwrotka.

„A gdyby tak maseczki… miały kosmiczną moc..?”- Ewa Janina

Chcesz dziś zostać bohaterem? Innych ludzi wciąż ratować?
Musisz tylko nos i buzię pod maseczką dobrze schować
I nie trzeba mieć przebrania, pistoletu ani tarczy.
Trzeba tylko mieć maseczkę – w zupełności to wystarczy.

Każdy, kto wychodzi z domu i w tę maskę się ubiera…
W mig się zmienia w prawdziwego, kosmicznego bohatera.
Bo w tej masce bardzo silna i kosmiczna moc się budzi.
Dzięki, której uratujesz bardzo wielu innych ludzi.
Jeśli już wychodzisz z domu, to pamiętaj, proszę Ciebie…
Włóż maseczkę, aby chronić wszystkich innych oraz siebie.

Taką maskę trzeba zmieniać albo wyprać, bo się brudzi
Żeby dalej móc ratować bohatersko innych ludzi.
Dla każdego bohatera to jest sprawa oczywista.
Że maseczka moc ma wielką tylko wtedy, gdy jest czysta.

Każdy światowy bohater ma swój rozpoznawczy znak.
Jedni mają pelerynę – a my maskę – właśnie tak!
Dołącz do nas! Nasza baza jest w kosmosie kolorowym.
Zostań z nami dziś kosmicznym bohaterem maseczkowym!

 

Nauczycielki Przedszkola

Szanowni Rodzice, Drogie Dzieci!

Przed nami kolejne wyzwania.

14.04.2020 r

Temat: Na polu.

1. Rolnik – nauka wiersza Z. Dmitrocy połączona z zabawą naśladowczą.

Rolnik rano rusza w pole (dzieci w kole maszerują jedno za drugim)

orać pługiem czarną rolę. (dzieci zatrzymują się, kładą ręce na ramionach sąsiada i maszerują w miejscu)

Sieje zboże i buraki, (dzieci, stojąc w kole, naśladują sianie ziarenek)

z których potem są przysmaki. (dzieci, stojąc w kole, masują się po brzuchach)

2. Rolnik sam w dolinie (fragment) – tradycyjna zabawa ruchowa.

Dzieci stoją w kole, trzymając się za ręce. N. wybiera dziecko, które jest rolnikiem. Dziecko-rolnik wchodzi do środka koła.

https://www.youtube.com/watch?v=0Iw20CK9Wz4

3. „Jestem rolnikiem” – zabawa dydaktyczna.

N. pokazuje ilustracje przedstawiające pole i rolnika. Wyjaśnia, kto to jest rolnik. N. stawia przed dziećmi pojemniki z ziemią. Pokazuje, jak rolnik sieje ziarenka zbóż, które wyrastają i później mamy z nich np. chleb, rogaliki. N. rozdaje dzieciom ziarenka, np.: owsa. Dzieci oglądają je. Następnie razem z N. wykonują rowki w ziemi w pojemniku. Następnie sieją ziarenka. N. wyjaśnia dzieciom, że po jakimś czasie wykiełkują i będą rosnąć, aż pojawią się kłosy (N. pokazuje ilustrację kłosów) i rolnik będzie mógł je zebrać za pomocą specjalnej maszyny – kombajnu. N. pokazuje ilustracje.

4. Pieczywo – słuchanie wiersza B. Szut połączone z rozmową na temat pracy rolnika.

Pieczywo Bogusław Szut-  Skąd na stole smaczny chlebek?

Rolnik sieje ziarno w glebę.

(Gleba to jest ziemia czarna, w której rośnie zboże z ziarna.)

Kiedy zboże jest dojrzałe, rolnik

kosi je z zapałem, potem młóci,

w swych maszynach i wywozi plon do młyna.

Młynarz w młynie ziarno miele,

białej mąki robi wiele.

Mąka trafia do piekarza,

który ciasto z niej wytwarza.

Z ciasta robi i chleb, rogale…

W piecu piecze je wytrwale.

Jest pieczywo! Ślinka leci,

więc smacznego, dzieci!

5. Mało nas – tradycyjna zabawa ruchowa.

Dzieci stoją w kole, poruszają się w rytm melodii.

Mało nas, mało nas

do pieczenia chleba. Jeszcze nam, jeszcze nam

ciebie tu potrzeba.

Mało nas, mało nas

do pieczenia chleba.

Jeszcze nam, jeszcze nam

[Marysi] tu potrzeba. (wywołane dziecko wchodzi do środka koła)

https://www.youtube.com/watch?v=YC-pDKWLRKw

15.04.2020 r.

Temat: Dzień w gospodarstwie.

1. Awantura w Rym, cym cym – słuchanie wiersza M. Strzałkowskiej połączone z ćwiczeniami dźwiękonaśladowczymi i rozmową na temat wiersza.

Raz wybuchła na podwórku awantura, bo zginęły pewnej kurze cztery pióra!

Kura gdacze, kaczka kwacze, krowa ryczy, (dzieci wydają odgłosy: ko, ko, kwa, kwa, mu, mu

świnia kwiczy, owca beczy, kwi, kwi, be, be

koza meczy, a na płocie, przy chlewiku, me, me

kogut pieje: „Kukuryku!”. kukuryku, kukuryku)

Gdy już każdy wrzasków miał powyżej uszu,

ze stodoły wyszło pisklę w pióropuszu.

Odnalazła kura pióra

i umilkła awantura,

a pisklęciu się dostała niezła bura.

Pytania: Dlaczego na podwórku wybuchła awantura?; Ile piór zginęło kurze?; Które zwierzęta były na podwórku?; Które zwierzątko miało pióra kury?

2. „Awantura na podwórku” – zabawa dydaktyczna.

N. rozkłada obrazki ilustrujące przeczytany wiersz: 1. wiejskie podwórko i kura, pokazująca skrzydło bez czterech piór, 2. wiejskie podwórko i zwierzęta: kura, kaczka, krowa, świnia, kogut, 3. wiejskie podwórko i pisklę z czterem piórami, 4. wiejskie podwórko, kura, a przy niej cztery odnalezione pióra. Zadaniem dzieci jest ułożenie obrazków w odpowiedniej kolejności.

3. „Wiejskie podwórko” – praca plastyczno-techniczna.

Konstruowanie makiety przedstawiającej wiejskie podwórko z wykorzystaniem np.: małych pudełek po produktach spożywczych, figurek zwierzątek występujących w gospodarstwie wiejskim.

16.04.2020 r.

Temat: Ale jaja.

1. Rodzinka z podwórka – słuchanie wiersza D. Augsburg połączone z zabawą ruchową.

Jestem kurka z podwórka i stroszę piórka.

Jestem damą ze swojego podwórka.

Wszyscy mnie podziwiają,

bo też jestem świetną mamą.

Idą zawsze za mną kurczaczki – żółciutkie pisklaczki.

A kogucik zwinnie ziarnka wygrzebuje

i kurce je daje.

Bo kogut i kurka to rodzinka z podwórka.

Dzieci stoją w kole. N. wybiera dziecko-kurę i dziecko-koguta. Podczas recytacji wiersza dziecko- -kura wybiera dzieci-kurczaczki, które idą za mamą. Gdy już wszystkie dzieci będą szły za kurą, dziecko-kogut staje przed dzieckiem-kurą i naśladuje dawanie ziarenek. Następnie za dzieckiem- -kogutem idą dziecko-kura i dzieci-kurczaki.

2. „Zagubione jajka” – zabawa dydaktyczna.

Każde dziecko otrzymuje po trzy sylwety kur, słomki oraz kuleczki z papieru, które są jajkami. N. mówi: Kury zgubiły jajka i nie mogą ich znaleźć. Policzcie, ile jest kur. Przenieście po jednym jajku dla każdej kury. Zadaniem dzieci jest przeniesienie jajek na sylwety kur. N. prosi dzieci, aby policzyły jajka na każdej kurze. N. pyta: Czy każda kura odnalazła swoje jajko?

3. Kurczątko – zabawa ruchowa połączona z nauką wiersza E.M. Minczakiewicz.

Dzieci siedzą w półkolu. N. recytuje wiersz, jednocześnie rysując na kartce.

Kurczątko z jajeczka się urodziło… (N. rysuje owal jako jajko)

Główkę wychyliło, (N. rysuje z boku koło jako głowę)

na dwie nóżki skoczyło. (N. na dole dorysowuje dwie kreski jako nogi)

Następnie N. prosi, by dzieci zajęły dowolne miejsca na dywanie. Dzieci mówią wierszyk, wykonując następujące czynności:

Kurczątko z jajeczka się urodziło… (dzieci przykucają, robią nad głową daszek z rąk)

Główkę wychyliło, (dzieci rozchylają ręce i wychylają głowy)

na dwie nóżki skoczyło. (dzieci podskakują)

4. Utrwalenie piosenki- Mało nas .

https://www.youtube.com/watch?v=YC-pDKWLRKw

17.04.2020 r.

Temat: Traktor.

1. „Mój traktor” – składanie obrazka w całość.

Rozdajemy dziecku pocięty na cztery części obrazek traktora. Zadaniem jest złożenie elementów w całość i naklejenie na kartki. Dzieci kredkami uzupełniają obrazek według własnego pomysłu.

https://miastodzieci.pl/kolorowanki/traktor-do-druku/

2. Traktor – słuchanie wiersza C.P. Tarkowskiego.

Stoi traktor na podwórzu,

zabłocony, cały w kurzu.

Latem pełni ważną rolę,

bo wyjeżdża często w pole,

ciągnie, orze i bronuje –

bardzo ciężko tam pracuje.

Pytanie do wiersza: Ile traktor ma kół?. Dzieci z pomocą N. głośno liczą, gdy N. na ilustracji wskazuje koła.

3. „Jedzie traktor” – zabawa ruchowa z elementami dźwiękonaśladowczymi.

Na hasło: Traktor wyjechał w pole dzieci poruszają się w rytm tamburyna i naśladują odgłosy traktora: pach, pach, pach. Gdy N. przestaje grać, dzieci się zatrzymują. N. prosi, by dzieci spróbowały podzielić wyraz traktor na sylaby.

4. „Kolorowe koła i kółeczka” – zabawa ruchowa.

Rozwijanie motoryki dużej i małej oraz poczucia rytmu. N. przyczepia dzieciom kółeczka papierowe w kolorze zielonym, czerwonym, niebieskim i żółtym. Następnie przymocowuje do stołów szary papier oraz rozkłada kredki pastelowe w kolorach: czerwonym, zielonym, niebieskim, żółtym. Przy dźwiękach tamburyna dzieci swobodnie biegają. Na hasło: Zielone kółeczka wszystkie dzieci zatrzymują się, a dzieci, które mają taki kolor, podbiegają do stołów i rysują na papierze zielone koła – raz duże, raz małe. Gdy N. powie: Stop, dzieci wracają do pozostałych i znowu poruszają się przy dźwiękach tamburyna. Zabawa trwa do momentu, w którym wywołane zostaną wszystkie kolory.

Nauczycielki Przedszkola

Szanowni Rodzice, Drogie Dzieci!!!

     Święta tuż, tuż, mamy dla Was propozycje kulinarne, a mianowicie przysmaki z jajkiem w roli głównej, na wiele ciekawych sposobów. Sami spróbujcie, a może ktoś ma własne propozycje , czekamy na fajne zdjęcia!!!

 

       

      

Wesołych Świąt!!!

Nauczycielki Przedszkola

Szanowni Rodzice, Drogie Dzieci!!

Zachęcamy do skorzystania i odwiedzenia podanych stron. Są tutaj gotowe zabawy i materiały do druku oraz piosenki związane z nadchodzącymi Świętami Wielkanocnymi.

https://miastodzieci.pl/zabawy/wielkanocny-krolik-z-rzezucha/

https://miastodzieci.pl/zabawy/wielkanocne-jajo-kolorowanka-gigant-do-wydrukowania/

https://www.youtube.com/watch?v=wHBttUjMPHc

https://www.youtube.com/watch?v=OCmZrAz3t-U

https://www.youtube.com/watch?v=6RH8hXpWnlk

Wielkanoc

Propozycja ćwiczeń ruchowych w domu:

Nauczycielki Przedszkola

Szanowni Rodzice, Drogie Dzieci!

       Przed nami nowy tydzień i kolejne wyzwania.

Warto zapoznać się z naszymi propozycjami, w jaki sposób zająć dzieci podczas epidemii.

Jednocześnie w trosce o bezpieczeństwo prosimy, aby Państwa dzieci pozostały w domu.

Z wyrazami szacunku oraz troski na ten trudny czas.

Nauczycielki Przedszkola

06.04.

• Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań.

• “Pisanki , pisanki” – nauka słów piosenki

Pisanki, pisanki,
jajka malowane
nie ma Wielkanocy
bez barwnych pisanek.

Pisanki, pisanki
jajka kolorowe,
na nich malowane
bajki pisankowe.

Na jednej kogucik,
a na drugiej słońce,
śmieją się na trzeciej
laleczki tańczące.

Na czwartej kwiatuszki,
a na piątej gwiazdki.
na każdej pisance
piękne opowiastki.

https://www.youtube.com/watch?v=HhkpcqoWoA8

• Zabawy rozwijające sprawność fizyczną.

„Zbieranie jagód” – ćwiczenia dużych grup mięśniowych. Dzieci maszerują, unosząc wysoko kolana.Na polecenie N. dzieci robią przysiad, udając zbieranie jagód, następnie wstają, prostują się i dalej spacerują, unosząc wysoko kolana.

„Marsz na czworakach między gęstymi zaroślami” – zabawa z elementem czworakowania. N. gra na tamburynie, a dzieci swobodnie biegają po sali. Gdy N. przestanie grać, dzieci poruszają się na czworakach, udając przechodzenie między zaroślami. Ćwiczenie uspokajające  – marsz parami lub osobno.

• Kształtowanie codziennych nawyków higienicznych.

• „Przygotowania do świąt” – zajęcia o emocjach, wzmacnianie więzi rodzinnych.

Przed Wielkanocą (Dominika Niemiec)

Pomogę mamie upiec makowca i babkę.

Na babkę, wiem to na pewno, zawsze babcia ma chrapkę.

Ale najpierw trzeba święconkę przygotować.

Może tym razem czekoladowe jajka tam schować?

Babcia jak co roku tłumaczy: „Do koszyka pisanki wędrują,

zobaczysz, wnusiu, na śniadanie na pewno ci posmakują”.

Dziadek z tatą też dzielnie mamie pomagają,

od samego rana dom cały sprzątają.

Fajnie jest być razem, szykować wszystko na święta,

pomagać sobie, kochać bliskich, o wielkanocnych zwyczajach pamiętać.

• „Zajączki” – zabawa ruchowa z elementami skoku.

N. rozkłada na dywanie sylwety pisanek lu inne dostępne przedmioty, między którymi dzieci mają się poruszać podczas muzyki. Gdy muzyka milknie, każde dziecko staje przed wybraną pisanką i obunóż przeskakują przez nią.

• “Zajączek”- praca plastyczna ,wyklejanie sylwety skrawkami gazet.

07.04.

• Zabawy dowolne dzieci w kącikach zainteresowań.

• “Baranek, kurczaki, pisanki” – rozwiązywanie zagadek J. Wasilewskiej.

Ma złociste rogi

i kożuszek biały.Nie biega po łące,

bo z cukru jest cały.

Baranek cukrowy                                                

 

Wykluły się z jajek,

są żółciutkie całe.

Będą z nich kogutki

albo kurki małe.

                                       Kurczaczki

Leżą w koszyczku

pięknie ułożone.

W kolory i wzory mocno ozdobione.

                                           Pisanki

• Kształtowanie codziennych nawyków higienicznych.

• „Pisanki we wzorki” – zabawa ruchowo-naśladowcza na podstawie wiersza K. Bayer.

Dzieci rytmicznie powtarzają za N. wiersz z jednoczesnym klaskaniem i dzieleniem na sylaby wybranych słów: pisaneczki, układane, kropeczki, złote, siedzi, kotek, ranek, koszu, malowane. Następnie N. prosi, by dzieci usiadły i naśladowały razem z nim rysowanie na dywanie ilustracji do wiersza. Dzieci mówią głośno to, co rysują. Po wykonaniu ćwiczenia N. pyta dzieci: Jakie kolory mają wasze narysowane pisanki?. Na koniec N. prezentuje kolorowe pisanki, które dzieci mogą obejrzeć.

Pisanki

Leżą w koszyczku piękne pisaneczki (dzieci rysują kształt dużego jajka)

kolorowe, malowane, ładnie układane. (dzieci naśladują malowanie jajka pędzelkiem)

Pierwsza ma kropeczki, (dzieci rysują kropeczki)

druga gwiazdki złote, (dzieci rysują gwiazdeczki)

a na trzeciej siedzi malowany kotek. (dzieci rysują kotka)

W ten wielkanocny, wielkanocny ranek

poukładam w koszu (dzieci rysują kosz)

śliczne jajka malowane (dzieci rysują kształt dużego i małego jajka)

kolorowe pisanki.

• „Kolorowe pisanki i kraszanki” – praca plastyczna.

Każde dziecko otrzymuje sylwetę jaja w kolorach np.: żółtym, czerwonym, zielonym oraz elementy do ozdobienia, np.: paski, kropki, kwiatki. Zadaniem dzieci jest ozdobienie sylwet jaj tak, by powstały pisanki. Następnie N. rozdaje sylwety jajek oraz farby plakatowe. Dzieci malują na nich palcami. Tak powstają kraszanki.

08.04.

• Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań.

• Wielkanocny koszyczek – słuchanie wiersza Z. Domitrocy.

połączone ze swobodną rozmową N. z dziećmi na temat zwyczajów podczas świąt wielkanocnych. Wyjaśnienie znaczenia słowa „święconka”.

Wielkanocny koszyczek

W małym koszyczku dużo jedzenia,

które niesiemy do poświęcenia:

chleb i wędlina, kilka pisanek

oraz cukrowy mały baranek.

Drożdżowa babka, sól i ser biały,

już jest pełny koszyczek mały…                 

• Kształtowanie codziennych nawyków higienicznych.

• „Pomagam mamie” – zabawa pantomimiczna. Dzieci swobodnie biegają po dywanie. Gdy usłyszą gwizdek, zatrzymują się i pokazują czynność, którą wymieni N. (Pomagam mamie: zetrzeć kurze z półek, mieszać ciasto, odkurzać, nakrywać do stołu, kroić warzywa, wkładać jajka do koszyka itp.).

• „Wielkanocny koszyczek” – zabawa dydaktyczna. Wspólne przygotowanie święconki.

• „Co wiąże się z Wielkanocą?” – wskazywanie obrazków związanych tematycznie z Wielkanocą. N. rozkłada obrazki: pisanek, baranka cukrowego, zajączka, palemki, chleba, choinki, bombek, łańcucha choinkowego, św. Mikołaja. Układa je tak, by dzieci nie widziały rysunków – zakrywa lub odwraca. Chętne dzieci odkrywają obrazki, podają nazwy tego, co obrazki przedstawiają, a następnie określają,czy kojarzy się to z Wielkanocą.

• „Kurki i ziarenka” – zabawa orientacyjno-porządkowa.

Dzieci swobodnie biegają w rytm dowolnej muzyki. Na hasło N.: Kurki szukają ziarenek dzieci zatrzymują się, robią przysiad i stukają palcami o podłogę.

• „Koszyczek wielkanocny” – praca plastyczna – kolorowanka.

09.04.

• Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań.

• „Wyścigi jaj” – zabawa ruchowo-zręcznościowa.

N. ustawia dzieci w rzędzie. Dzieci otrzymują w odpowiedniej kolejności drewnianą łyżkę z plastikowym jajkiem (może być piłeczka pingpongowa). Zadaniem dzieci jest przeniesie „jajka” po wyznaczonej drodze do celu.

• Kształtowanie codziennych nawyków higienicznych.

• „Co jest w jajku?” – zabawa dydaktyczna połączona z eksperymentem.

N. kładzie na spodeczkach cztery jajka. Omawia z dziećmi wygląd zewnętrzny jajka: jaki ma kolor, kształt, fakturę, zapoznaje z określeniem skorupka i mówi, do czego służy oraz czy jest twarda, czy miękka. Następnie N. rozbija surowe jajko i pokazuje dzieciom, jak wygląda w środku. Oddziela białko od żółtka i umieszcza je na spodeczkach. Wyjaśnia, jaką funkcję pełnią w jajku. Wspólnie z dziećmi określa ich konsystencję i kolor. Zapoznaje dzieci z określeniami białko i żółtko. Dzieci próbują odpowiedzieć na pytanie, czy białko i żółtko można ze sobą zmieszać. Następnie białko i żółtko są mieszane. Dzieci wyciągają wnioski. Swobodne odpowiadają na pytania: Skąd się biorą jajka?; W jakiej postaci można je spożywać?. Na końcu dzieci są zaproszone do degustacji jaj ugotowanych na twardo.

• „Malowane jaja” – praca plastyczna.

• “Pisanki, pisanki”– utrwalenie słów piosenki

https://www.youtube.com/watch?v=HhkpcqoWoA8

10.04.

• Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań.

• Kształtowanie codziennych nawyków higienicznych.

• Na wielkanocnym stole – słuchanie wiersza K. Kuzior-Wierzbowskiej.

swobodna rozmowa na temat jego treści. N., czytając wiersz, pokazuje ilustracje związane z jego treścią: babę lukrowaną, cukrowego baranka, dwa kurczaczki. N. wyjaśnia niezrozumiałe określenia: baba lukrowana, cukrowy baranek.

Na wielkanocnym stole

Stoją na stole baby lukrowane,

a między nimi cukrowy baranek.

Pobekuje cicho, stuka kopytkami,

bo chciałby dosięgnąć miski z pisankami.

Ale dwa kurczaki tej miski pilnują,

na baranka groźnie oba popiskują.

Więc mały baranek w inną stronę zmierza.

Kilka listków rzeżuchy uskubał z talerza.

• „Pisanki wielkanocne” – ćwiczenia w klasyfikacji i liczeniu.

N. rozkłada na dywanie sylwety jajek ozdobione kropkami i kreskami (trzy jajka ozdobione kropkami i trzy ozdobione kreskami). Zadaniem dzieci jest podzielenie jajek ze względu na wzór. Dzieci liczą jajka w kropki i w kreski. Określają, ile ich jest. Następnie N. rozdaje dzieciom po trzy jajka żółte i po trzy niebieskie. Dzieci oddzielają od siebie jajka według koloru. Liczą, ile jest jajek każdego koloru.

• „Skaczące pisanki” – zabawa ruchowa z elementami skoku – dzieci stają na wyznaczonej linii i skaczą obunóż do końca sali.

• „ Zające na łące” – dzieci wykonują zajęcze skoki (w przysiadzie najpierw przekładane są ręce,później nogi) do wyznaczonego miejsca.

• „Pisanki- wyklejanki”- praca plastyczna (technika dowolna).

Życzymy miłej zabawy i mamy nadzieję, że pomysłów Wam nie zabraknie!

Pani Ula i Pani Dagmara

 

Na piątek słów kilka…

 

 

 

 

 

Szanowni Rodzice, Drogie Dzieci!!

Zachęcamy do odwiedzin na stronie http://dobrzesiebaw.pl/

oraz przeczytania polecanych przez nas artykułów

1. https://akademiamadregodziecka.pl/wplyw-kolorowanek-na-dziecko/?utm_source=facebook&utm_medium=cpc&utm_campaign=%7B%7Badset.name%7D%7D&utm_content=%7B%7Bad.name%7D%7D&fbclid=IwAR1HBrLWqX3wbBAEXW6OJq9JCqPqIid-0z_64wxKJEUNORq_imEoDA8itLo

 

2. http://www.czymskorupka.edu.pl/zamiast-smoczka-o-smartfonach-i-tabletach-w-zyciu-dziecka/?fbclid=IwAR13sliuacQv-_SXEukLgEJ7fAIlwJvU74DX3BLNakR5y_aacLAFa4-X6mk

 

Ponadto podsyłamy kilka pomysłów na zabawy ruchowe

https://panimonia.pl/2020/03/18/zabawy-ruchowe-i-gimnastyczne-dla-przedszkolakow/?fbclid=IwAR3Zdcq7DZRV5FijAwnAurgsDvJ2oxjMA-V2oLtdjalKKhJBci2z5gAcPPc

oraz zachęcamy do skorzystania z materiałów do druku. Znajdziecie tu kolorowanki, karty pracy oraz pomysły na dekoracje.

https://eduzabawy.com/materiały-tematyczne-do-druku/kwiecień/wielkanoc/prace-plastyczne/

 

Pozdrawiamy Was serdecznie!

 

 

 

 

 

 

Szanowni Rodzice, Drogie Dzieci!!

W ten trudny czas kierujemy do Was słowa otuchy i wsparcia.

Przed nami nowy tydzień i kolejne wyzwania.

Warto zapoznać się z naszymi propozycjami, w jaki sposób zająć dzieci podczas epidemii.

Jednocześnie w trosce o bezpieczeństwo prosimy, aby Państwa dzieci pozostały w domu. Ograniczenie kontaktów społecznych jest jedynym sposobem na ograniczenie rozprzestrzeniania się epidemii i wpisuje się jednocześnie w narodową strategię walki z nią.

Kolejny raz zachęcamy i prosimy o zalogowanie się na platformę e-dziennika VULCAN.

Z wyrazami szacunku oraz troski na ten trudny czas.

Nauczycielki Przedszkola

30.03.2020

-“Trzy kurki” – zabawa ruchowa przy popularnej piosence.

(sł. polskie Karol Hubert Rostworowski, melodia francuska)

Wyszły w pole kurki trzy (dzieci maszerują trójkami po sali i śpiewają)

i gęsiego sobie szły. (dzieci idą jedno za drugim)

Pierwsza z przodu, (pierwsze dziecko macha ręką)

w środku druga, (drugie dziecko klaszcze w dłonie)

trzecia z tyłu oczkiem mruga. (trzecie dziecko pokazuje na oczko)

I tak w pole kurki trzy (dzieci maszerują trójkami)

raz-dwa, raz-dwa, w pole szły. (dzieci zatrzymują się i tupią)

-“W gospodarstwie” – słuchanie wiersza T.M. Massalskiej oraz z rozmowa na jego temat.

Pieje kogut już od świtu:

– Kukuryku! Kukuryku!

Kura do kurczaków żwawo

gdacze: – W lewo!

Gdacze: – W prawo!

Kaczka kwacze: – Kwa! Kwa! Kwa!

Trzy kaczątka dziobem pcha.

Krowa muczy: – Mu! Mu! Mu!

Aż po prostu brak jej tchu.

Koń opędza się od much.

I rży głośno: – Jestem zuch!

Świnka chrumka: – Chrum! Chrum! Chrum!

Co za hałas! Co za szum!

Kot cichutko miauczy: – Miau!

A pies szczeka: – Hau! Hau! Hau!

Rozmowa na temat wiersza: Jakie zwierzęta występowały w wierszu?; Jaki głos wydaje: kogut / kura / kaczka / krowa / świnia/ kot / pies? (dzieci po kolei naśladują głosy zwierząt).

-Dziwne rozmowy – zabawa ruchowa przy piosence. Dzieci słuchają piosenki. Gdy dzieci usłyszą fragment z piosenki o zwierzątku,którym są, poruszają się po sali i naśladują dane zwierzę.

W chlewiku mieszka świnka (dzieci, które są świnkami, poruszają się po sali) i trąca ryjkiem drzwi.

Gdy niosę jej jedzenie,to ona: „Kwi, kwi, kwi!” (dzieci wydają odgłosy, naśladując zwierzątko). Opodal chodzi kaczka, (dzieci , które są kaczkami, poruszają się po sali) co krzywe nóżki ma. (dzieci naśladują chód kaczek) Ja mówię jej: „Dzień dobry”,a ona: „Kwa, kwa, kwa.” (dzieci wydają odgłosy, naśladując zwierzątko)Na drzewie siedzi wrona, (dzieci , które są wronami, poruszają się po sali)

jest czarna, trochę zła. Gdy pytam: „Jak się miewasz?”, to ona: „Kra, kra, kra!” (dzieci wydają odgłosy, naśladując ptaka) Przed budą trzy szczeniaczki, (dzieci , które są szczeniaczkami, poruszają się po sali) podnoszą straszny gwałt. Ja mówię: „Cicho, pieski”, a one: „Hau, hau, hau!” (dzieci wydają odgłosy, naśladując zwierzątko).

– „Układanka – puzzle – praca z wykorzystaniem dostępnych puzzli ( najlepiej z ilustracją zwierząt);

31.03.2020

-Zagadki dla maluchów – rozwiązywanie zagadek Anny Mikity oraz naśladowanie odgadniętego zwierzątka.

Choć ma skrzydła,

nie potrafi fruwać wcale.

Za to co dzień znosi jajko

i gdacze wspaniale. (kura)

Chodzi po podwórku

różowy grubasek.

Lubi w brudnym błocie

pochlapać się czasem. (świnia)

Choć jest duża i rogata,

nie musisz uciekać.

Kiedy dasz jej smacznej trawy,

ona da ci mleka. (krowa)

Chętnie po łące skacze i biega,

a jego synek to mały źrebak. (koń)

Czasem włazi gdzieś wysoko,

żeby mieć na wszystko oko.

Gdy chce zapłać mysz malutką,

to zakrada się cichutko. (kot)

– Zabawy rozwijające sprawność fizyczną -”Gimnastyka zucha”

Gimnastyka to zabawa, sport dla zucha – ważna sprawa, ręce w górę, w przód i w bok, skłon do przodu,przysiad i skok!

-Co słychać na wsi?- słuchanie wiersza W. Chotomskiej

Co słychać? Zależy gdzie.

Na łące słychać: Klee! Klee!

Na stawie: Kwa! Kwa!

Na polu: Kraa!

Przed kurnikiem: Kukuryku!

Ko, ko, ko, ko, ko! – w kurniku.

Koło budy słychać: Hau!

A na progu: Miau!

A co słychać w domu,nie powiem nikomu.

-„Na wiejskim podwórku” – zabawa dydaktyczna. Rozmowa na podstawie ilustracji wiejskiego podwórka, na którym widać: kurnik, stajnię, budę. Próby podawania nazw domów zwierząt i dopasowywania obrazków zwierząt: kury, kogut – kurnik; koń – stajnia; pies – buda.

-„Moje ulubione zwierzątko”- praca plastyczna (technika dowolna).

01.04.2020

– Dziwne rozmowy – przypomnienie i dalsza nauka piosenki. Tekst dostępny w internecie.

– Zabawa w rymy – zabawa podczas słuchania wiersza M. Strzałkowskiej. Dzieci naśladują głosy zwierząt z wiejskiego podwórka – w momentach, w których przerwana jest recytacja.

Raz wybuchła na podwórku awantura,

bo zginęły pewnej kurze cztery pióra!

Kura gdacze,

kaczka… (kwacze)

krowa… (ryczy)

świnia… (kwiczy)

owca… (beczy)

Koza… (meczy)

a na płocie przy chlewiku

kogut pieje: kukuryku!

Gdy już każdy wrzasków miał powyżej uszu,

ze stodoły wyszło pisklę w pióropuszu.

Odnalazła kura pióra i umilkła awantura,

a pisklęciu się dostała niezła bura.

-Domowy kalendarz pogody. Prowadzenie obserwacji pogody.

-Krowa i mucha – słuchanie wiersza P. Siewiery-Kozłowskiej połączone z zabawą naśladowczą.

Była sobie krowa mała,

która porzuć trawkę chciała.

Trawka świeża i zielona,

krówka jest nią zachwycona.

Najpierw wącha, (wdech przez nos)

potem wzdycha (wydech przez usta z głośnym westchnieniem: aaach!)

(a nad trawką mucha bzyka). (bzzzzz – zęby złączone)

Żuje krówka swoją trawkę, (okrężne ruchy żuchwy)

Myśli: „chyba zjem dokładkę!”

Lecz te myśli jej przerywa mucha,

która ciągle bzyka. (bzzzz – zęby złączone, usta rozciągnięte)

Krowa – pac! – ogonem muchę, (klaśnięcie i wymówienie słowa: pac)

mucha brzęczy wciąż nad uchem! (bzzzz – zęby złączone, usta rozciągnięte)

Tak dzień cały się bawiły,

aż opadły całkiem z siły!

-„Przysmaki z mleka”- próby wykonania domowego masła; deser mleczny lub jogurtowy z owocami , budyń , kakao (do wyboru).

02.04.2020

-Wycieczka – ćwiczenie mięśni narządów mowy na zgłoskach: kwa, miau, ko, hau.

Kiedy słonko jasno świeci, na wycieczkę idą dzieci. Idę ja, idziesz ty, kaczki, koty, kury, psy.

Kaczka: kwa, kwa, kwa. (dzieci naśladują głosy kaczki) Kotek: miau. (dzieci naśladują głos kotka)

Kura: ko, ko, ko. (dzieci naśladują głos kury) A piesek: hau. (dzieci naśladują głos psa)

-“Kotki na spacerze”-zabawa rozwijające sprawność fizyczną z elementem czworakowania.

-Chodzi kurka – słuchanie wiersza I. Salach połączone z rozmową na temat jego treści.

Chodzi kurka po ogródku,

małe ziarnko trzyma w dzióbku.

A dla kogo? A dla dzieci,

co gromadka za nią leci.

Po ogródku chodzi kurka

i pazurkiem czyści piórka,

a za kurką kogut – tatko

pilnie strzeże swego stadka.

Pytania do dzieci: Jakie zwierzątko chodziło po ogródku?; Dla kogo kura niosła ziarenko?; Kto latał za kurką?; Kto pilnował stada?

-„Zwierzęta i ich dzieci” – zabawa ruchowa rozwijająca spostrzegawczość, dobieranie ilustracji przedstawiających zwierzęta dorosłe i młode. Podawanie nazw zwierząt na ilustracji oraz naśladowanie ruchem sposobu poruszania się tych zwierząt.

-„Koniki i przeszkody” – zabawa ruchowa skoczna.

-“Lepimy zwierzątka”- z dostępnych materiałów (plastelina , masa solna), można wykorzystać gotowe foremki do wypieku ciastek.

03.04.2020

-Stary Donald farmę miał – nauka piosenki połączona z zabawą naśladowczą. Muzyka dostępna w internecie.

Stary Donald farmę miał ija, ija, oł!

Na tej farmie pieska miał ija, ija, oł!

Słychać hau, hau tu,

Hau, hau tam,

Hau tu, hau tam,

Wszędzie hau, hau,

Stary Donald farmę miał ija, ija, oł!

Stary Donald farmę miał ija, ija, oł!

Na tej farmie krowy miał ija, ija, oł!

Słychać mu, mu tu,

Mu, mu tam,

Mu tu, mu tam,

Wszędzie mu, mu,

Stary Donald farmę miał ija, ija, oł!

Stary Donald farmę miał ija, ija, oł!

Na tej farmie kaczki miał ija, ija, oł!

Słychać kwa, kwa tu,

Kwa, kwa tam,

Kwa tu, kwa tam,

Wszędzie kwa, kwa,

Stary Donald farmę miał ija, ija oł!

-Zestaw ćwiczeń ruchowych:

„Krowa” – N. wybiera dziecko za pomocą wyliczanki. Wybrany przedszkolak wciela się w rolę krowy. Staje z wyciągniętymi na boki rękami, rozstawia palce u każdej ręki. Pozostałe dzieci łapią „krowę” za palce (jeden gracz trzyma jeden palec). Zabawa polega na gonitwie krowy za uczestnikami, ale zanim to nastąpi, dzieci pytają krowy: „Jakie krowa daje mleko?”. Dziecko-krowa wymienia różne kolory. Gdy powie „białe!”, jest to sygnał do ucieczki. Wtedy wszyscy puszczają palce krowy i rozbiegają się. Krowa goni uciekających, a każdy, kogo dotknie, staje nieruchomo w rozkroku.

-„Koci spacer” – dzieci wykonują ćwiczenia równoważne, idą po ławeczce (lub linie), stopa za stopą, ręce w bok. Ćwiczenie należy powtórzyć kilka razy.

-„Pełzające dżdżownice” – dzieci przeciągają się po ławce w leżeniu przodem, chwytając za brzeg ławki nad głową. Można też pełzać zwyczajnie po podłodze.

–Jak kotek zwierzęta mlekiem częstował – słuchanie fragmentu wiersza H. Behlerowej połączone z rozmową na temat utworu.

To jest Filik – kotek bury. Ma wąsiki i pazury.

Dobry jest ten kotek Filik: chce, by wszyscy mleko pili.

Stanął Filik przy kurniku.

– Czy chcesz mleka, koguciku?

Lecz kogucik z kurką czarną na śniadanie jedli ziarno.

Koło żłobu stoi konik. Filik ładnie się ukłonił.

– Lubisz mleko?

– Nie, ja rano smaczny owies jem i siano. (N. wyjaśnia, co to jest siano)

Do królika kotek podszedł.

– Pij, pij mleczko, bardzo proszę!

Ale królik siadł pod drzewkiem: chrupu, chrupu – gryzł marchewkę […]

Więc do krówki poszedł kotek.

– Czy na mleko masz ochotę?

– Nie, Filiku, bo ja przecież jem zieloną trawkę w lecie.

Koło furtki kózka biała także mleka pić nie chciała.

– Zabierz sobie, kotku, dzbanek! Ja jem liście kapuściane […]

Rozmowa na temat wysłuchanego utworu: Jak miał na imię kotek?; Czym kotek częstował zwierzęta?; Co kogucik i kurka jedli na śniadanie?; Co koń jadł rano?; Co gryzł królik?; Co lubi jeść krowa?; Dlaczego kózka nie chciała pić mleka?

-„Przysmaki zwierząt” – zabawa dydaktyczna.

Dzieci z pomocą łączą w pary zwierzęta i ich przysmaki.

Porównują, ile zwierząt je trawę. Dzieci siedzą w półkolu. N. rozkłada na dywanie obrazki zwierząt: kogut i kura, koń, krowa, królik, koza, kot oraz obrazki przysmaków: ziarno, owies i trawa, marchewka, kapusta, mleko. Dzieci łączą zwierzęta z ich przysmakami.

-„Karmimy kurki” – zabawa ruchowa połączona z ćwiczeniem prawidłowego toru oddychania.

Rozkładamy puste tacki i obok tacki z kuleczkami papierowymi oraz słomki. Dzieci swobodnie biegają przy dźwiękach muzyki. Gdy muzyka ucichnie, na hasło: Ziarenka dla kurek dzieci podbiegają do miejsca, gdzie są słomki. Zadaniem dzieci jest przeniesienie papierowych kuleczek za pomocą słomek do pustych tacek. Pokazujemy dzieciom, jak wykonać ćwiczenie z jednoczesnym zachowaniem prawidłowego toru oddychania.

 

 

 

Szanowni Rodzice, Drogie Dzieci!

Przesyłamy dla Państwa propozycję realizacji zadań na najbliższe dni.

Prosimy o zapoznanie się z propozycjami oraz rozplanowanie wybranych działań zgodnie z Państwa i Dzieci możliwościami. Ponadto zachęcamy do korzystania z oferty proponowanych przez nas zabaw przedstawionej na stronie głównej naszego Przedszkola w zakładce Aktualności. Znajdziecie tam wiele inspiracji na wspólne spędzanie czasu.

26.03.2020

• „Wiosna na łące” – zabawa muzyczno- ruchowa przy muzyce klasycznej („Cztery pory roku, Wiosna”cz.1, A. Vivaldi). Utwór ma wyraźnie cztery części, przeplatane powtarzającym się motywem(refrenem). Proponujemy, że w każdej części utworu, dzieci zamieniają się kolejno w ptaszki, motylki, pszczółki, pasikoniki i tańczą naśladując poszczególne owady. Natomiast w czasie refrenu wirują z rączkami wzniesionymi ku górze.
• „Wiosenne zgaduj-zgadula” – rozwiązywanie zagadek E. Stadtmüller i Z. Dmitrocy.

a) Te wiosenne kryją w sobie  listeczki lub kwiatki.

 Te słodziutkie – nadzienie z pysznej marmoladki. (pączki)

b) Gdy ją gospodyni z łupinek obiera, często z jej powodu łzy z oczu wyciera. (cebula)

c) Idzie ku nam po łąkach  I cała jest w skowronkach.

W jaskółkach I w słowikach  i w słońca ciepłych promykach (wiosna)

d) Szarobure kotki, które wczesną wiosną

na gałązkach wierzby  nad potokiem rosną. (bazie)

e) Mały, szary ptaszek, krótki ma dziób, niedługi ogonek,

wiosną radośnie swym śpiewem wita dzionek . (skowronek)

• Portret wiosny – słuchanie wiersza D. Gellner.

  Oto wiosna na obrazku,

  grzeje uszy w słońca blasku.

  Kwiat jej zakwitł na sukience,

  I na nosie

  I na ręce,

  Szpak w jej bucie

  gniazdo uwił,

  choć o gnieździe nic nie mówił.

  A na palcu siadł skowronek,

  I wydląda jak pierścionek.

  • „Pani Wiosna” – praca plastyczno-techniczna pobudzająca fantazję. Można wydrukować dzieciom postać wiosny, a następnie ozdobić ją dowolnymi, dostępnymi materiałami, bądź zwyczajnie pokolorować
  • Prowadzenie obserwacji przyrodniczych. Domowy kalendarz pogody.
  • „Wiosenny głuchy telefon” – zabawa słuchowa. Wszyscy chętni siadają w kręgu. Jedna osoba szepcze do ucha drugiej siedzącej obok osobie krótkie hasło związane z wiosną, np. „Dzisiaj świeci słońce”.Ostatnia osoba wypowiada hasło na głos.

    27.03.2020

    • „Wiosenna loteria” – zabawa dydaktyczna.

    Dzieci po kolei losują obrazek przedstawiający zwiastuny wiosny (np. iIustracje kwiatów wiosennych, symboli pogodowych, ptaków), a następnie nazywają to, co jest na ilustracji i probują wymówić daną nazwę sylabami.

    • “Zwiastuny wiosny”- kolorowanka do wyboru.
    • Gimnastyka poranna- rozwijająca sprawność fizyczną .Ćwiczenia według propozycji dorosłego, a następnie dziecka(np.: przysiady, podskoki, skłony, turlanie po dywanie.)
    • „Jak to wiosną bywa” – zajęcia z profilaktyki logopedycznej.

    Dzieci wykonują ćwiczenia narządów artykulacyjnych:Słońce– uśmiechają się; Chmury– nadymają policzki; Wiatr– wciągają powietrze nosem, a wydychają ustami.

    • Prowadzenie obserwacji przyrodniczych. Domowy kalendarz pogody.
    • „Szczypiorek” – słuchanie wiersza D. Gellnerowej.

    Włożyłam do ziemi cebulę

    w zeszły wtorek,

    teraz mam w doniczce

    zielony szczypiorek.

    Jeżeli przyjdziecie do mnie mili goście,

    to mnie o zielony szczypiorek poproście.

    • „Zdrowe kanapki” – wykonanie i degustacja kanapek ze szczypiorkiem.